Kwalifikacja:
MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Acetaminofen jest synonimem paracetamolu, znanym szeroko w medycynie jako środek przeciwbólowy i przeciwgorączkowy. Paracetamol działa poprzez hamowanie enzymu cyklooksygenazy (COX) w centralnym układzie nerwowym, co prowadzi do zmniejszenia odczuwania bólu oraz obniżenia gorączki. Jest to jedna z najczęściej stosowanych substancji aktywnych w lekach bez recepty, a jego stosowanie znajduje zastosowanie w wielu przypadkach, takich jak ból głowy, ból mięśni czy gorączka. Warto wspomnieć, że paracetamol jest uważany za bezpieczny środek przeciwbólowy, o ile jest stosowany zgodnie z zaleceniami, co czyni go pierwszym wyborem w leczeniu bólu u dzieci i osób dorosłych. Dodatkowo, ze względu na swoje właściwości, paracetamol jest często stosowany w leczeniu pacjentów z chorobami przewlekłymi, którzy nie mogą stosować innych przeciwbólowych, takich jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ).
Metamizol sodowy, diklofenak oraz kwas acetylosalicylowy to różne substancje czynne, które często mylnie utożsamiane są z paracetamolem. Metamizol sodowy, znany również jako pyralgin, to silny lek przeciwbólowy, ale może wiązać się z poważnymi działaniami niepożądanymi, takimi jak agranulocytoza, co ogranicza jego stosowanie w wielu krajach. Diklofenak jest niesteroidowym lekiem przeciwzapalnym (NLPZ), który działa poprzez hamowanie cyklooksygenazy, a jego główne zastosowanie obejmuje leczenie stanów zapalnych i bólu, szczególnie w kontekście chorób reumatycznych. Nie jest to substancja o podobnym działaniu do paracetamolu i nie jest wskazana w leczeniu gorączki. Kwas acetylosalicylowy, popularnie znany jako aspiryna, również działa jako NLPZ oraz ma działanie przeciwzakrzepowe, jednak w przeciwieństwie do paracetamolu, może powodować podrażnienie błony śluzowej żołądka oraz nie jest zalecany u dzieci z powodu ryzyka wystąpienia zespołu Reye'a. Te różnice w mechanizmach działania oraz zastosowaniach klinicznych podkreślają, że każda z wymienionych substancji ma swoje specyficzne właściwości, nie mogą być zatem stosowane zamiennie. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego stosowania leków i unikania potencjalnych działań niepożądanych.