Cetirizyna, będąca substancją aktywną zawartą w lekach takich jak Allertec i Zyrtec, jest jednym z najczęściej stosowanych leków przeciwhistaminowych drugiej generacji. Działa poprzez blokowanie receptorów H1, co skutkuje zmniejszeniem objawów alergicznych, takich jak katar sienny, pokrzywka czy swędzenie. Cetirizyna jest preferowana w leczeniu ze względu na jej skuteczność oraz stosunkowo niski profil działań niepożądanych w porównaniu do starszych leków przeciwhistaminowych. W praktyce, pacjenci często sięgają po cetirizynę podczas sezonowych alergii, a także w przypadku reakcji alergicznych na pokarmy czy leki. Zgodnie z wytycznymi Europejskiej Agencji Leków, cetirizyna może być stosowana zarówno u dorosłych, jak i dzieci powyżej 6. roku życia. Ważnym aspektem jej stosowania jest fakt, że w przypadku długotrwałego leczenia wykazuje mniejsze ryzyko wystąpienia sedacji, co czyni ją bezpiecznym wyborem dla osób prowadzących aktywny styl życia. Z tego względu, cetirizyna znajduje szerokie zastosowanie w praktyce klinicznej.
Loratydyna, feksofenadyna i terfenadyna to również leki przeciwhistaminowe, ale mają różne profile działania i zastosowanie. Loratydyna jest lekiem drugiej generacji, ale nie ma powiązania z nazwami handlowymi Allertec i Zyrtec, co może prowadzić do nieporozumień. Jej działanie jest podobne do cetirizyny, jednak jest uznawana za mniej skuteczną w łagodzeniu niektórych objawów alergicznych, takich jak katar sienny, zwłaszcza w przypadku cięższych reakcji alergicznych. Feksofenadyna to kolejny lek drugiej generacji, który jest znany z minimalnych działań sedacyjnych, lecz również nie jest powiązany z wymienionymi nazwami handlowymi. Z kolei terfenadyna, mimo że była stosowana jako lek przeciwhistaminowy, została wycofana z rynku w wielu krajach z powodu ryzyka poważnych działań niepożądanych, takich jak arytmia serca. Wybierając lek przeciwhistaminowy, niezwykle ważne jest zrozumienie właściwości danego leku oraz jego zastosowania klinicznego. Prawidłowe podejście do terapii alergii powinno opierać się na znajomości substancji czynnych i ich efektów terapeutycznych oraz bezpieczeństwa, co jest kluczowe dla zapewnienia skutecznego i bezpiecznego leczenia pacjentów.