Kwalifikacja:
MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Aparat koszyczkowy jest używany do przeprowadzenia badania
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Aparat koszyczkowy, znany również jako aparatura do badania uwalniania substancji czynnej, jest kluczowym narzędziem w ocenie wydajności farmaceutycznej stałych postaci leku. Poprawna odpowiedź dotycząca uwalniania substancji czynnej ze stałych postaci leku odnosi się do standardu, jakim jest badanie profilu uwalniania. W praktyce, aparaty te są wykorzystywane w badaniach mających na celu określenie tempa i stopnia, w jakim substancja czynna jest zwalniana z formy leku, co jest niezbędne przy projektowaniu i optymalizacji formulacji farmaceutycznych. Przykładem zastosowania jest badanie tabletek o przedłużonym działaniu, gdzie istotne jest, aby substancja czynna była uwalniana w odpowiednim tempie, zapewniając skuteczność terapeutyczną i minimalizując działania niepożądane. Normy i wytyczne, takie jak te wydawane przez Farmakopee i Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), podkreślają znaczenie dokładności oraz powtarzalności wyników tego typu badań, co podkreśla rolę aparatu koszyczkowego w zapewnieniu jakości produktów farmaceutycznych.
Wybór odpowiedzi dotyczącej uwalniania substancji czynnej z systemów transdermalnych jest nieadekwatny, ponieważ aparaty koszyczkowe są przeznaczone przede wszystkim do oceniania modeli uwalniania substancji czynnych ze stałych postaci leku, takich jak tabletki czy granulaty. Badania nad systemami transdermalnymi wymagają innych metod, takich jak przenikanie przez skórę, co nie jest związane z funkcją aparatu koszyczkowego. Kolejna niepoprawna odpowiedź, dotycząca czasu całkowitej deformacji czopków lipofilowych, również wskazuje na niezrozumienie zastosowania tego aparatu. Deformacja czopków nie jest procesem, który mierzy się przy użyciu aparatu koszyczkowego, ponieważ jego główną funkcją jest analiza uwalniania substancji czynnej, a nie mechaniczne właściwości formy leku. Ostatnia odpowiedź na temat odporności granulatów na ścieranie jest myląca; choć odporność na ścieranie jest istotną cechą granulatów, to nie jest to proces badany za pomocą aparatu koszyczkowego, który koncentruje się na procesie uwalniania substancji czynnej. W praktyce, badania dotyczące odporności na ścieranie przeprowadza się przy użyciu odmiennych metod, takich jak testy na ściskanie czy badania stabilności mechanicznej. Warto zauważyć, że typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często wynikają z nieporozumień dotyczących podstawowych zasad farmakokinetyki oraz różnic w metodach badawczych stosowanych w ocenie formulacji farmaceutycznych.