Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece

Wybór niewłaściwych składników do produkcji maści o działaniu głębokim może prowadzić do znacznego zmniejszenia efektywności terapeutycznej. Para fina ciekła, chociaż jest powszechnie stosowana w kosmetykach oraz maściach, nie posiada właściwości emolientowych na poziomie porównywalnym do smalcu wieprzowego. Jej głównym zastosowaniem jest działanie jako rozpuszczalnik, co nie sprzyja wnikaniu substancji czynnych w głąb skóry. Stosowanie wazeliny białej i lanoliny bezwodnej również może okazać się nietrafione, gdyż wazelina ma tendencję do tworzenia silnej bariery okluzyjnej, co może ograniczać wchłanianie składników aktywnych. W przypadku olejów utwardzonych i wazeliny żółtej, ich zastosowanie w formulacji maści endodermalnych nie jest uzasadnione ich właściwościami chemicznymi oraz fizycznymi, które w dużej mierze nie sprzyjają penetracji dermalnej. Typowym błędem jest zakładanie, że każdy emolient może spełniać rolę nośnika substancji czynnych, co w praktyce nie zawsze znajduje potwierdzenie w badaniach. Wiedza o właściwościach i interakcjach składników jest kluczowa w procesie formulacji, stąd ważne jest, aby przy wyborze składników kierować się sprawdzonymi praktykami branżowymi oraz literaturą naukową.