Kwalifikacja:
MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Działanie cytostatyczne merkaptopuryny wynika z tego, że jest ona
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Merkaptopuryna jest lekiem stosowanym w terapii nowotworów oraz chorób autoimmunologicznych, a jej działanie wynika z roli antymetabolitu zasad purynowych. Jako analog puryn, merkaptopuryna hamuje syntezę DNA i RNA, co prowadzi do zahamowania proliferacji komórek nowotworowych. W praktyce klinicznej, wykorzystywana jest w terapii białaczek, zwłaszcza ostrych białaczek limfoblastycznych u dzieci, oraz w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna i innych chorób zapalnych jelit. Standardy dotyczące stosowania merkaptopuryny obejmują monitorowanie stanu pacjenta, aby ocenić skuteczność oraz zminimalizować działania niepożądane, takie jak supresja szpiku kostnego. Ważne jest również zrozumienie interakcji z innymi lekami, co jest kluczowe w terapii skojarzonej. Zmniejszenie syntezy zasad purynowych prowadzi do upośledzenia zdolności komórek do proliferacji, co czyni merkaptopurynę skutecznym środkiem w onkologii i terapii immunologicznej.
Wybór antymetabolitu kwasu foliowego jako odpowiedzi jest błędny, ponieważ kwas foliowy jest niezbędny dla syntezy puryn, ale merkaptopuryna nie jest jego antymetabolitem. Kwas foliowy odgrywa kluczową rolę w procesie biosyntezy nukleotydów, a leki, które działają jako antymetabolity kwasu foliowego, takie jak metotreksat, blokują ten proces, co jest zupełnie inną strategią terapeutyczną. Z drugiej strony, określenie merkaptopuryny jako środka alkilującego jest również mylące. Leki alkilujące działają poprzez wprowadzenie grup alkilowych do DNA, co prowadzi do uszkodzeń i śmierci komórek, jednak merkaptopuryna nie działa w ten sposób. W kontekście leku przeciwnowotworowego, wiele osób może błędnie myśleć, że antybiotyki mogą być stosowane w onkologii, jednak większość z nich nie ma działania na komórki nowotworowe. Antybiotyki są stosowane głównie w walce z zakażeniami, a ich działanie nie jest skierowane na mechanizmy proliferacji komórek nowotworowych. Dlatego, kluczowe jest dokładne zrozumienie mechanizmów działania różnych klas leków, aby skutecznie je stosować w terapii oraz unikać błędnych założeń dotyczących ich zastosowania w leczeniu nowotworów.