Kwalifikacja:
MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Która z substancji zgodnie z FP jest stosowana wewnętrznie?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Kwas acetylosalicylowy, znany również jako aspiryna, jest substancją aktywną szeroko stosowaną w terapii wewnętrznej, głównie jako środek przeciwbólowy, przeciwzapalny oraz przeciwgorączkowy. Jego działanie polega na hamowaniu enzymu cyklooksygenazy (COX), co prowadzi do zmniejszenia syntezy prostaglandyn – substancji odpowiedzialnych za powstawanie bólu i stanów zapalnych. Kwas acetylosalicylowy jest również używany w profilaktyce chorób sercowo-naczyniowych, wspomagając rozrzedzenie krwi i zmniejszając ryzyko zakrzepów. Zgodnie z Farmakopeą Polską (FP), stosowanie kwasu acetylosalicylowego jest dobrze udokumentowane i zalecane w wielu wskazaniach klinicznych, co czyni go istotnym narzędziem w arsenale terapeutycznym. Warto podkreślić, że jego zastosowanie powinno odbywać się pod kontrolą lekarza, zwłaszcza u pacjentów z ryzykiem działań niepożądanych, takich jak krwawienia czy reakcje alergiczne.
Kwas borowy jest stosowany głównie zewnętrznie jako środek dezynfekujący i przeciwgrzybiczy, a jego podawanie wewnętrzne może prowadzić do poważnych działań niepożądanych, takich jak toksyczność dla nerek i układu nerwowego. Nie jest więc zalecany w terapii wewnętrznej. Kwas salicylowy, pomimo że jest związany z kwasem acetylosalicylowym, znajduje swoje zastosowanie głównie w dermatologii jako środek keratolityczny, stosowany w leczeniu chorób skórnych, takich jak trądzik czy łuszczyca. Jego działanie nie obejmuje szerokiego zastosowania wewnętrznego, co czyni go niewłaściwym wyborem w kontekście przedstawionego pytania. Kwas mrówkowy, z kolei, wykorzystywany jest w przemyśle jako środek konserwujący oraz w chemii jako reagent, ale jego działanie drażniące oraz toksyczność sprawiają, że nie jest on stosowany w terapiach wewnętrznych. Typowym błędem myślowym jest mylenie substancji stosowanych zewnętrznie z tymi, które mogą być bezpiecznie przyjmowane wewnętrznie. Dlatego kluczowe jest zrozumienie różnic w mechanizmach działania i wskazaniach dla poszczególnych substancji, a także ich odpowiednich zastosowań w kontekście medycznym.