Kwalifikacja:
MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Które z poniższych leków to inhibitory konwertazy angiotensynowej?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Kaptopril, enalapril i perindopril to trzy leki, które są klasyfikowane jako inhibitory konwertazy angiotensynowej (ACEI). Działają one poprzez hamowanie enzymu konwertującego angiotensynę, co prowadzi do zmniejszenia produkcji angiotensyny II, substancji o działaniu zwężającym naczynia krwionośne. Dzięki temu leki te pomagają w obniżeniu ciśnienia tętniczego oraz zmniejszeniu obciążenia serca. Kaptopril był jednym z pierwszych ACEI, który został wprowadzony do terapii nadciśnienia tętniczego i niewydolności serca, a jego skuteczność została potwierdzona w licznych badaniach klinicznych. Enalapril i perindopril są również szeroko stosowane w praktyce klinicznej, a ich zastosowanie obejmuje nie tylko nadciśnienie, ale także prewencję powikłań sercowo-naczyniowych u pacjentów z chorobą wieńcową. Warto pamiętać, że inhibitory konwertazy angiotensynowej są rekomendowane w wytycznych leczenia nadciśnienia i niewydolności serca, co podkreśla ich znaczenie w terapii kardiologicznej.
Wybór odpowiedzi, która zawiera werapamil, metoprolol, losartan lub diltiazem, jest niewłaściwy, ponieważ te leki nie należą do grupy inhibitorów konwertazy angiotensynowej. Werapamil i diltiazem to blokery kanałów wapniowych, które działają poprzez rozluźnienie mięśni gładkich naczyń krwionośnych, co również skutkuje obniżeniem ciśnienia tętniczego, ale mechanizm ich działania jest całkowicie inny. Metoprolol jest β-blokerem, który zmniejsza częstość akcji serca i siłę skurczu serca, wpływając na wydolność układu sercowo-naczyniowego w inny sposób niż ACEI. Losartan, z kolei, jest antagonistą receptora angiotensyny II (ARBs), który nie hamuje konwersji angiotensyny, a zamiast tego blokuje jej działanie na poziomie receptorów, co czyni go odmiennym lekiem w porównaniu do inhibitorów ACE. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych klas leków, co może prowadzić do nieprawidłowego doboru terapii w praktyce klinicznej. Dla skutecznej terapii istotne jest zrozumienie różnic między tymi grupami leków oraz ich mechanizmów działania, co ma kluczowe znaczenie w kontekście osiągania celów terapeutycznych i minimalizacji ryzyka działań niepożądanych.