Poprawna odpowiedź 0,8g wynika z zastosowania właściwej proporcji, która jest kluczowa w obliczeniach dotyczących rozpuszczania substancji w roztworach. W przepisie wskazano, że do rozpuszczenia 2,0 części potasu jodku potrzeba 4 części wody, co daje stosunek 1:2. Obliczając ilość potasu jodku w 20g roztworu, ustalamy, że znajduje się tam 0,4g potasu jodku. Aby uzyskać odpowiednią ilość wody do rozpuszczenia tej ilości potasu jodku, stosujemy proporcję, co prowadzi nas do wyniku 0,8g wody. Tego rodzaju obliczenia są niezbędne w farmacji, gdzie precyzyjnie określona masa substancji czynnej i rozpuszczalnika wpływa na skuteczność leku. Wiedza ta ma praktyczne zastosowanie w laboratoriach, gdzie przygotowywane są różnego rodzaju roztwory stosowane w terapii. Ponadto, zgodność z dobrymi praktykami wytwarzania leków (GMP) wymaga staranności w obliczeniach, aby zapewnić bezpieczeństwo i skuteczność leków.
Błędne odpowiedzi, które wskazują na inne wartości, wynikają z nieprawidłowego zrozumienia proporcji stosowanych w procesie rozpuszczania substancji. W przypadku, gdy ktoś wskazuje na 0,4g, może to sugerować, że obliczenia zostały przeprowadzone na podstawie niepoprawnego założenia, jakoby ilość wody była równa ilości potasu jodku, co jest oczywiście niezgodne z zasadami chemii i farmacji. Z kolei odpowiedź 4,0g może wynikać z pomyłki w interpretacji stosunku wody do potasu jodku, przez co osoba mogła przyjąć, że potrzebna ilość wody jest cztery razy większa od ilości substancji czynnej. Typowym błędem jest również nieprzywiązywanie wagi do faktu, że woda i substancja czynna nie muszą być w równych proporcjach. Ostatecznie, wybierając 2,0g, można zakładać, że użytkownik nie uwzględnił właściwego stosunku, co prowadzi do przeszacowania wymaganej ilości wody. Aby uniknąć takich błędów, kluczowe jest zrozumienie, jak obliczenia proporcjonalne wpływają na stężenie roztworu i jakie konsekwencje mogą wyniknąć z ich niewłaściwego stosowania w praktyce farmaceutycznej.
