Odpowiedź 2,0 g jest poprawna, ponieważ do obliczenia ilości bromku amonu (Ammonii bromidi) w recepturze należy zastosować metodę proporcji. Zaczynamy od obliczenia całkowitej masy Sal Erlenmayeri, a następnie dzielimy ją przez sumę części składników w recepturze. Dzięki temu uzyskujemy masę jednej części. Następnie, aby uzyskać wymaganą ilość bromku amonu, należy pomnożyć masę jednej części przez liczbę części przypisaną temu składnikowi. Stosowanie tej metody jest zgodne z praktykami w chemii farmaceutycznej, gdzie precyzyjne odważenie składników jest kluczowe dla skuteczności leku. Taka procedura zapewnia nie tylko poprawność receptury, ale także bezpieczeństwo pacjenta, ponieważ niewłaściwa ilość aktywnego składnika może prowadzić do niepożądanych efektów terapeutycznych. W praktyce farmaceutycznej, prawidłowe obliczenia i odważanie składników są elementami standardów jakości, takich jak GMP (Good Manufacturing Practice), które mają na celu zapewnienie wysokiej jakości leków.
Podana odpowiedź nie jest prawidłowa, co może wynikać z błędnego zrozumienia metody obliczania ilości składników w recepturze. Często błędne podejście do tego typu problemów polega na pomijaniu kluczowego kroku, jakim jest obliczenie masy jednej części, co prowadzi do nieprecyzyjnych wniosków. Na przykład, jeśli ktoś zdecyduje się na odważenie 5,0 g lub 1,0 g bromku amonu, zakłada, że te ilości są wystarczające, nie uwzględniając proporcji w całkowitej masie Sal Erlenmayeri. Błąd ten może wynikać z braku znajomości zasady proporcjonalności, która jest fundamentem w chemii recepturowej. Kiedy nie oblicza się masy jednej części, można łatwo przeoczyć, że ilość wymagana do sporządzenia leku jest w rzeczywistości znacznie mniejsza, co prowadzi do niedoboru aktywnego składnika. Ważne jest, aby w procesie sporządzania leków zawsze stosować się do ustalonych zasad oraz procedur, aby uniknąć takich błędów. W praktyce farmaceutycznej błędne obliczenia mogą mieć poważne konsekwencje, dlatego istotne jest zrozumienie każdego etapu receptury i jego wpływu na efekt terapeutyczny leku.