Stężenie % (m/m) roztworu oblicza się, dzieląc masę substancji rozpuszczonej przez masę całkowitą roztworu, a następnie mnożąc przez 100. W tym przypadku mamy 100,0 g 20% roztworu glukonianu chlorheksydyny. Oznacza to, że w tym roztworze znajduje się 20 g substancji czynnej. Po dodaniu 400,0 g wody, masa całkowita roztworu wynosi 500,0 g (100,0 g + 400,0 g). Obliczając stężenie, otrzymujemy: (20 g / 500 g) * 100 = 4,0%. W praktyce, umiejętność obliczania stężenia roztworów jest niezbędna w laboratoriach chemicznych oraz w przemyśle farmaceutycznym, gdzie właściwe przygotowanie roztworów ma kluczowe znaczenie dla skuteczności leków oraz ich bezpieczeństwa. Znajomość obliczeń stężenia wspiera również standardy dobrej praktyki laboratoryjnej (GLP), które wymagają precyzyjnego przygotowania roztworów.
Odpowiedzi, które wskazują na inne wartości stężenia, często wynikają z błędnych obliczeń lub niepełnego zrozumienia definicji stężenia. Na przykład, niektórzy mogą błędnie pomyśleć, że stężenie można obliczyć na podstawie objętości roztworu lub tylko na podstawie masy substancji rozpuszczonej bez uwzględnienia całkowitej masy roztworu. Takie podejście prowadzi do nieprawidłowych wyników, ponieważ stężenie % (m/m) zawsze odnosi się do całkowitej masy roztworu, a nie tylko masy substancji czynnej. Ponadto, błędem może być zapomnienie o przeliczeniu masy substancji czynnej z procentów na gramy, co jest kluczowe w tym przypadku. Warto zwrócić uwagę na to, że w praktyce laboratoryjnej dokładne obliczenia stężenia mają ogromne znaczenie, ponieważ nawet drobne błędy mogą prowadzić do niepowodzeń w eksperymentach lub wytwarzaniu produktów. Dlatego znajomość właściwych zasad obliczeń oraz ich praktyczne zastosowanie są niezbędne w każdym laboratorium, a zrozumienie koncepcji stężenia przyczynia się do utrzymania wysokich standardów jakości i bezpieczeństwa w pracy.