Kwalifikacja:
MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Oddziaływanie leków sympatykomimetycznych z lekami blokującymi receptory B-adrenergiczne to przykład
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'antagonizmu kompetycyjnego' jest poprawna, ponieważ leki sympatykomimetyczne, działające na receptory adrenergiczne, konkurują z lekami blokującymi receptory B-adrenergiczne o te same miejsca receptorowe. W terapii klinicznej, antagonizm kompetycyjny jest kluczowym zjawiskiem, które może wpływać na efektywność leczenia. Przykładem może być sytuacja, w której pacjent przyjmuje leki sympatykomimetyczne, takie jak adrenalina, w celu zwiększenia wydolności serca, a równocześnie stosuje beta-blokery, co zmniejsza działanie adrenaliny. Takie zjawisko jest istotne w medycynie, zwłaszcza w przypadkach nagłych, gdzie balans między tymi grupami leków decyduje o skuteczności terapii. Antagonizm kompetycyjny jest powszechnie badany w kontekście farmakologii, ponieważ pozwala na lepsze zrozumienie interakcji między lekami, co może prowadzić do optymalizacji schematów terapeutycznych.
Wybór odpowiedzi dotyczący antagonizmu czynnościowego mija się z celem, ponieważ odnosi się do sytuacji, w której dwa leki mają przeciwne działanie na różne receptory, co nie zachodzi w przypadku leków sympatykomimetycznych i beta-blokerów. Synergizm addycyjny sugeruje, że dwa leki mogą działać komplementarnie, co nie jest właściwe w tym kontekście, ponieważ leki sympatykomimetyczne zmniejszają efektywność beta-blokerów, a nie zwiększają ich działanie. Synergizm hiperaddycyjny, z kolei, zakłada, że połączenie leków prowadzi do efektu większego niż suma efektów pojedynczych leków, co również nie ma miejsca w przypadku interakcji między sympatykomimetykami a beta-blokerami. Błędne rozumienie antagonizmu w kontekście farmakoterapii często prowadzi do nieefektywnych strategii leczenia, co podkreśla znaczenie znajomości mechanizmów działania leków oraz ich interakcji. Właściwe podejście do stosowania terapii farmakologicznej powinno opierać się na solidnej wiedzy dotyczącej tych zjawisk, co jest kluczowe dla osiągnięcia zamierzonych rezultatów terapeutycznych.