Wstrzyknięcie podskórne jest jedną z najprostszych i najczęściej stosowanych metod podawania leków, które pacjent może wykonywać samodzielnie w warunkach domowych. Ta technika polega na wprowadzeniu leku do tkanki podskórnej, co jest stosunkowo proste do wykonania, ponieważ nie wymaga specjalistycznych umiejętności ani sprzętu. Przykładem zastosowania wstrzyknięć podskórnych są insuliny stosowane przez pacjentów z cukrzycą. Osoba chora na cukrzycę często musi samodzielnie monitorować poziom glukozy we krwi i wprowadzać odpowiednie dawki insuliny. Wstrzyknięcia podskórne są również stosowane w terapii niektórych leków biologicznych, które pacjenci mogą aplikować w domu, co znacząco poprawia ich komfort i jakość życia. Zgodnie z wytycznymi europejskimi, ważne jest, aby pacjenci byli odpowiednio przeszkoleni przez personel medyczny przed rozpoczęciem samodzielnych wstrzyknięć, aby zminimalizować ryzyko powikłań oraz zapewnić skuteczność terapii.
Podawanie leków dożylne, domięśniowe oraz dotętnicze wymaga zaawansowanej wiedzy medycznej, odpowiedniego przeszkolenia oraz często specjalistycznego sprzętu, co czyni je niewłaściwymi metodami dla pacjentów wykonujących wstrzyknięcia samodzielnie w warunkach domowych. Wstrzyknięcie dożylne polega na wprowadzeniu leku bezpośrednio do krwiobiegu, co wiąże się z ryzykiem powikłań, takich jak zakażenia, krwawienia czy tromboflebitis. Tego typu procedura powinna być przeprowadzana przez wykwalifikowany personel medyczny, który jest w stanie ocenić stan pacjenta oraz odpowiednio reagować na ewentualne powikłania. Wstrzyknięcia domięśniowe, mimo że są bardziej dostępne niż dożylne, również wymagają precyzyjnej techniki oraz wiedzy o anatomii, aby uniknąć uszkodzenia nerwów czy naczyń krwionośnych. Dodatkowo, podawanie leków dotętniczo jest zarezerwowane wyłącznie dla specjalistycznych procedur, które mogą być realizowane jedynie w warunkach szpitalnych lub klinicznych, w obecności lekarza. Często błędem myślowym jest przekonanie, że każdy rodzaj wstrzyknięcia jest równie prosty do wykonania jak podskórne, co prowadzi do niebezpiecznych sytuacji zdrowotnych i niewłaściwego stosowania terapii. Przekonania te powinny być korygowane poprzez edukację pacjentów oraz wyjaśnienie im różnic pomiędzy tymi metodami.