Laktoza jest najczęściej stosowanym nośnikiem w preparatach typu pulveres triturati, czyli w proszkach leczniczych. Jej zastosowanie wynika z kilku kluczowych właściwości. Po pierwsze, laktoza jest substancją łatwo przyswajalną i doskonale tolerowaną przez większość pacjentów, co czyni ją idealnym składnikiem w farmaceutykach. Po drugie, laktoza działa jako substancja wypełniająca, co pozwala na uzyskanie odpowiedniej objętości proszku, co jest istotne w procesie dawkowania. Zastosowanie laktozy w preparatach farmaceutycznych jest zgodne z wytycznymi Farmakopei, które podkreślają znaczenie nośników o odpowiednich właściwościach fizykochemicznych. Dodatkowo, laktoza ma korzystne właściwości, takie jak niska higroskopijność i dobra rozpuszczalność, co sprzyja stabilności i łatwości w produkcji. Przykładowo, laktoza jest często używana w produkcji tabletek i kapsułek, gdzie jej właściwości umożliwiają uzyskanie jednorodnej masy i poprawiają procesy tabletkowania. Jej rola jako nośnika jest kluczowa zwłaszcza w preparatach zawierających substancje czynne o niskiej masie cząsteczkowej, gdzie laktoza wspomaga ich równomierne rozmieszczenie w całej masie proszku.
Substancje barwne, takie jak barwniki, są używane głównie w celu nadania estetycznego wyglądu produktom farmaceutycznym i nie mają bezpośredniego wpływu na działanie terapeutyczne preparatu. Ich zastosowanie w pulveres triturati nie jest standardową praktyką, ponieważ celem tego rodzaju preparacji jest głównie ułatwienie podawania substancji czynnych, a nie poprawa ich wyglądu. Talk, z kolei, jest substancją, która ma zastosowanie głównie jako środek smarujący, co może być przydatne w produkcji tabletek, ale nie jest typowym składnikiem proszków terapeutycznych. Jego działanie jako środek przeciwzbrylający w kontekście pulveres triturati nie jest uzasadnione, gdyż głównym celem tego rodzaju preparatów jest dostarczenie substancji czynnych w odpowiedniej formie, a nie ich smarowanie. Substancje gęste mogą wprawdzie zwiększać objętość preparatu, ale nie są one preferowane z powodu ryzyka zmniejszenia biodostępności i trudności w równomiernym rozmieszczeniu substancji czynnej. Prawidłowe zrozumienie roli laktozy jako nośnika i jej właściwości jest kluczowe dla produkcji efektywnych i bezpiecznych preparatów farmaceutycznych. Używanie niewłaściwych substancji może prowadzić do niepożądanych efektów i obniżenia skuteczności terapii.