Recepty po ich zrealizowaniu są przechowywane w aptece w tzw. 'archiwum aptecznym' przez okres 5 lat, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa farmaceutycznego. Przechowywanie dokumentacji przez taki czas ma na celu zapewnienie możliwości weryfikacji i kontroli procesu realizacji recept. W praktyce, okres 5 lat pozwala na zachowanie pełnej dokumentacji dla celów audytowych oraz ewentualnych skarg pacjentów. Na przykład, jeśli pacjent zgłosi problem z niewłaściwym lekiem, apteka może odwołać się do zapisów z archiwum, aby zweryfikować, czy recepta została prawidłowo zrealizowana. Takie podejście jest zgodne z zasadą transparentności w obrocie farmaceutycznym i służy jako zabezpieczenie zarówno dla pacjentów, jak i dla aptek, które muszą przestrzegać obowiązujących przepisów. Dodatkowo, regularne przeglądanie i archiwizowanie dokumentacji jest uznawane za dobą praktykę zarządzania w aptekach.
Niektóre z odpowiedzi sugerują krótsze okresy przechowywania recept, co jest niezgodne z obowiązującymi regulacjami prawnymi. Przechowywanie dokumentacji przez 3 lata, 1 rok czy 10 lat ma swoje uzasadnienie, ale nie odnosi się do rzeczywistości normatywnej w kontekście archiwizacji recept. Na przykład, wiele osób może myśleć, że 3 lata to wystarczający czas, aby zabezpieczyć dane, jednak w praktyce taki okres nie zapewnia pełnej ochrony ani możliwości weryfikacji, co narusza zasady odpowiedzialności w obrocie farmaceutycznym. Z kolei 10-letni okres, mimo że może wydawać się rozsądny, w wielu przypadkach przekracza wymogi prawne i może prowadzić do nieefektywnego zarządzania dokumentacją, co jest obciążająca dla aptek. Przechowywanie dokumentów przez długi czas wiąże się z dodatkowymi kosztami oraz koniecznością zapewnienia odpowiednich warunków przechowywania. W rezultacie, odpowiedzi, które proponują inne okresy niż 5 lat, wskazują na brak zrozumienia obowiązujących przepisów, a także na trudności w dostosowaniu się do standardów i dobrych praktyk w obszarze zarządzania dokumentacją w aptekach.