Kwalifikacja:
MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Typowymi postaciami leków o przedłużonym uwalnianiu są:
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź 'systemy transdermalne, tabletki wielowarstwowe' jest prawidłowa, ponieważ obie formy leku są zaprojektowane w celu zapewnienia przedłużonego uwalniania substancji czynnej. Systemy transdermalne, takie jak plastry, umożliwiają dostarczanie leku przez skórę do krwiobiegu, co zapewnia stałe uwalnianie substancji czynnej przez dłuższy czas. Przykładem mogą być plastry z fentanylem, które stosuje się w terapii przewlekłego bólu. Z kolei tabletki wielowarstwowe są zaprojektowane tak, aby różne warstwy leku uwalniały substancje czynne w różnych momentach, co pozwala na przedłużoną aktywność terapeutyczną. Takie rozwiązania są powszechnie stosowane w farmakoterapii, aby poprawić compliance pacjentów poprzez zmniejszenie liczby dawek i utrzymanie stabilnego poziomu leku we krwi. Przykładem mogą być tabletki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona, które zapewniają równomierne uwalnianie dopaminy. W obu przypadkach uzyskujemy korzyści związane z wydłużonym działaniem leku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu form farmaceutycznych.
Wybór odpowiedzi dotyczący zawiesin do wstrzyknięć domięśniowych oraz mikstur doustnych jest mylny, ponieważ te formy leku nie są typowymi postaciami leków o przedłużonym uwalnianiu. Zawiesiny do wstrzyknięć domięśniowych rzeczywiście mogą zapewniać pewne przedłużone działanie, jednak nie są tak zaprojektowane, aby dostarczać substancję czynną w sposób kontrolowany przez długi czas, co jest kluczowe dla leków o przedłużonym uwalnianiu. W praktyce zawiesiny te często działają w sposób bardziej natychmiastowy, z krótkim czasem działania, co nie spełnia wymagań dotyczących długotrwałego efektu terapeutycznego. Mikstury doustne, z kolei, są formą leku, która nie zapewnia kontroli tempa uwalniania substancji czynnej, co jest niezbędne, by klasyfikować je jako leki o przedłużonym uwalnianiu. Przy stosowaniu mikstur istotnym problemem jest także zmienność wchłaniania oraz krótki czas działania, co nie sprzyja stabilności efektu terapeutycznego. Zmiany w farmakokinetyce, które mogą wystąpić w wyniku różnorodnych czynników, takich jak stan układu pokarmowego czy interakcje z innymi lekami, mogą prowadzić do nieprzewidywalnych efektów terapeutycznych. Dlatego odpowiedzi te nie spełniają kryteriów precyzyjnego działania i długotrwałego uwalniania substancji czynnej.