Odpowiedź "we wrzącej wodzie" jest poprawna, ponieważ kwas borowy dobrze rozpuszcza się w wodzie, a wysokotemperaturowe warunki sprzyjają procesowi rozpuszczania. Przygotowanie roztworu 3,0% kwasu borowego w wodzie wrzącej umożliwia uzyskanie jednorodnej mieszanki, co jest kluczowe dla późniejszego zastosowania, np. w medycynie jako środek dezynfekujący lub w kosmetykach. Rozpuszczanie substancji w temperaturze wrzenia pozwala na maksymalne wykorzystanie ich rozpuszczalności, co jest zgodne z zasadami przygotowania roztworów. Dobre praktyki laboratoryjne zalecają także, aby używać wody destylowanej, aby uniknąć zanieczyszczeń, które mogłyby wpłynąć na właściwości końcowego roztworu. W kontekście przemysłowym, tego rodzaju roztwory muszą być przygotowywane w odpowiednich warunkach sanitarnych, aby zapewnić ich bezpieczeństwo i skuteczność.
Wybór oleju rzepakowego, glicerolu 85% i etanolu 96% v/v jako rozpuszczalników dla kwasu borowego jest nieodpowiedni, ponieważ każdy z tych mediów ma swoje specyficzne właściwości chemiczne, które nie sprzyjają efektywnemu rozpuszczaniu kwasu borowego. Olej rzepakowy jest substancją lipofilową, co oznacza, że kwas borowy, będący związkiem polarnego charakteru, nie rozpuszcza się w nim skutecznie. Rozpuszczalniki organiczne, takie jak etanol, w przypadku kwasu borowego mogą tworzyć nieodpowiednie roztwory o zmniejszonej stabilności, co może prowadzić do nieprzewidywalnych reakcji chemicznych. Glicerol, mimo że jest rozpuszczalnikiem dla wielu substancji, także nie jest optymalnym wyborem dla kwasu borowego. Należy pamiętać, że przygotowanie roztworów chemicznych wymaga znajomości ich właściwości fizykochemicznych oraz odpowiednich warunków. Nieprawidłowy wybór rozpuszczalnika może prowadzić do uzyskania roztworów o niejednorodnej konsystencji oraz osłabienia ich właściwości, co w praktyce może skutkować nieskutecznością preparatów, a w przypadku zastosowań medycznych – poważnymi konsekwencjami dla pacjentów.