Statyny to klasa leków, które są powszechnie stosowane w leczeniu hipercholesterolemii, czyli podwyższonego poziomu cholesterolu we krwi. Działają poprzez hamowanie enzymu HMG-CoA reduktazy, który jest kluczowy w biosyntezie cholesterolu w wątrobie. Obniżając poziom cholesterolu LDL (tzw. "złego" cholesterolu), statyny przyczyniają się do zmniejszenia ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, w tym zawału serca i udaru mózgu. W praktyce klinicznej, zaleca się ich stosowanie u pacjentów z wysokim ryzykiem, a także tych, którzy już doświadczyli incydentów sercowo-naczyniowych. Przykładowe statyny to atorwastatyna, simwastatyna i rosuwastatyna. Rekomendacje Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (ESC) wskazują, że statyny są pierwszą linią terapii w zarządzaniu dyslipidemią, co potwierdza ich skuteczność oraz bezpieczeństwo stosowania w długoterminowej terapii. Oprócz działania hipolipemizującego, statyny mają także korzystne efekty pleiotropowe, takie jak poprawa funkcji śródbłonka i działanie przeciwzapalne, co dodatkowo podkreśla ich rolę w profilaktyce chorób układu krążenia.
Tiazydy to diuretyki stosowane głównie w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz obrzęków, a nie w terapii hipercholesterolemii. Działają poprzez hamowanie reabsorpcji sodu i chloru w kanaliku dalszym nefronu, co prowadzi do zwiększonego wydalania wody i elektrolitów. Z kolei koksyby, czyli selektywne inhibitory cyklooksygenazy-2 (COX-2), są stosowane w terapii bólu i stanów zapalnych, szczególnie w chorobach reumatycznych, ale nie mają zastosowania w leczeniu wysokiego poziomu cholesterolu. Sartany to grupa leków stosowanych w nadciśnieniu tętniczym, które blokują receptory angiotensyny II, co obniża ciśnienie krwi, jednak również nie mają wpływu na poziom cholesterolu. Wybór niewłaściwych leków oparty na mylnych przekonaniach o ich działaniu może prowadzić do nieodpowiedniego leczenia pacjentów i zwiększać ryzyko powikłań związanych z chorobami sercowo-naczyniowymi. Kluczowe jest, aby zrozumieć, jakie są cele terapii i jakie leki powinny być stosowane w danym kontekście klinicznym. Wiedza na temat klasyfikacji leków oraz ich mechanizmu działania jest niezbędna dla skutecznego leczenia i zapobiegania chorobom sercowo-naczyniowym.