Kwalifikacja:
MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Tormentillae tinctura, czyli nalewka z pięciornika, jest pozyskiwana z kłącza rośliny o nazwie Potentilla erecta. Kłącza tej rośliny są bogate w substancje czynne, takie jak garbniki, flawonoidy oraz kwasy organiczne, które wykazują właściwości ściągające, przeciwzapalne i antyseptyczne. Nalewka z pięciornika znajduje zastosowanie w terapii biegunek, stanów zapalnych błony śluzowej jelit oraz w leczeniu ran i owrzodzeń. W praktyce farmaceutycznej, tormentillae tinctura jest zalecana jako środek wspomagający w terapii chorób układu pokarmowego, a także w dermatologii. Standardy wytwarzania takich preparatów wymagają stosowania wysokiej jakości surowca roślinnego oraz przestrzegania procedur ekstrakcji, co zapewnia wysoką efektywność terapeutyczną produktu. Wiedza na temat właściwości farmakologicznych kłącza pięciornika jest istotna zarówno dla farmaceutów, jak i specjalistów z dziedziny fitoterapii, którzy poszukują naturalnych metod leczenia.
Odpowiedzi Arnicae tinctura, Crataegi tinctura oraz Cinchonae tinctura są błędne z kilku istotnych powodów. Arnicae tinctura, czyli nalewka z arniki, jest pozyskiwana z kwiatów rośliny Arnica montana, która jest stosowana głównie w leczeniu kontuzji i urazów, nie zaś z kłącza. Z kolei Crataegi tinctura, nalewka z głogu, wytwarzana jest z owoców i kwiatów rośliny Crataegus, która jest znana przede wszystkim ze swojego działania wspomagającego układ krążenia, a jej surowiec nie pochodzi z kłącza. Cinchonae tinctura natomiast to nalewka z chinowca, której substancje czynne, takie jak chinina, pochodzą z kory, a nie z kłącza. Posiadanie wiedzy na temat właściwego surowca dla danej nalewki jest kluczowe, aby zrozumieć ich zastosowanie terapeutyczne. Często mylone są różne rośliny, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o ich działaniu. Kluczowe jest więc posiadanie dokładnej wiedzy na temat morfologii roślin oraz ich właściwości farmakologicznych, aby uniknąć błędów w terapii oraz stosować odpowiednie preparaty zgodnie z ich przeznaczeniem.