Związki antranoidowe, takie jak reina, są znane ze swojego działania przeczyszczającego, co czyni je skutecznym środkiem w terapii zaparć. Mechanizm działania tych substancji polega na zwiększeniu perystaltyki jelit, co sprzyja szybszemu przesuwaniu się treści pokarmowej i ułatwia jej wydalanie. Rzewień, wykorzystywany w medycynie od wieków, jest ceniony nie tylko za swoje właściwości przeczyszczające, ale także za działanie regulujące pracę jelit. W praktyce klinicznej, preparaty zawierające rzewień są często stosowane w przypadkach przewlekłych zaparć oraz w sytuacjach wymagających detoksykacji organizmu. Ponadto, zalecenia dotyczące stosowania rzewienia w terapii zaparć są zgodne z zasadami medycyny naturalnej, gdzie podkreśla się znaczenie ziół w przywracaniu równowagi funkcji jelit. Warto również pamiętać, że ze względu na działanie przeczyszczające, preparaty te powinny być stosowane z umiarem, aby uniknąć potencjalnych skutków ubocznych, takich jak odwodnienie czy zaburzenia elektrolitowe.
Chociaż rzewień posiada właściwości, które wpływają na układ pokarmowy, to niektóre z wymienionych odpowiedzi są błędne z merytorycznego punktu widzenia. Odpowiedzi mówiące o działaniu adsorbującym oraz przeciwbiegunkowym są nieadekwatne, gdyż rzewień nie działa poprzez adsorpcję substancji w jelitach. W rzeczywistości, działanie adsorbujące odnosi się do substancji, które wiążą niepożądane składniki, uniemożliwiając ich wchłanianie, co jest typowe dla niektórych leków stosowanych w leczeniu biegunki, jak np. węgiel aktywowany. Z kolei działanie przeciwbiegunkowe sugerowałoby, że rzewień zmniejsza częstotliwość wypróżnień, co jest sprzeczne z jego właściwościami przeczyszczającymi. Ponadto, działanie przeciwgorączkowe związane jest z obniżaniem podwyższonej temperatury ciała, co jest typowe dla substancji, takich jak leki przeciwgorączkowe, a nie dla ziół działających przeczyszczająco. Zrozumienie właściwości rzewienia oraz rozróżnienie ich od innych działań terapeutycznych jest kluczowe dla skutecznej terapii pacjentów z problemami jelitowymi. Często mylenie tych mechanizmów wynika z niepełnej wiedzy na temat farmakologii roślin leczniczych, co może prowadzić do niewłaściwego doboru środków w terapii.