Kwalifikacja:
MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Odpowiedź na pytanie o zjawisko adsorpcji jest prawidłowa, ponieważ papaweryna chlorowodorek, będący solą alkaloidu, wykazuje zdolności do adsorpcji na powierzchni węgla aktywnego, który działa jako adsorbent. Węgiel aktywny jest powszechnie stosowany w farmacji i medycynie ze względu na swoje właściwości pochłaniające, dzięki czemu skutecznie redukuje stężenie toksyn w organizmie. Proces adsorpcji polega na przyciąganiu cząsteczek substancji do powierzchni materiału adsorbującego bez ich chemicznej reakcji, co oznacza, że substancje te mogą być później uwolnione. W praktyce klinicznej, węgiel aktywny jest często wykorzystywany w leczeniu zatruć, a zastosowanie papaweryny może wspierać leczenie skurczów mięśni gładkich. Warto również zauważyć, że węgiel aktywny jest szeroko stosowany w filtracji wody, co potwierdza jego wszechstronność jako adsorbentu w różnych dziedzinach. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla właściwego stosowania substancji aktywnych w terapii medycznej.
Niepoprawne odpowiedzi związane z pozostałymi opcjami wskazują na nieporozumienia dotyczące mechanizmów adsorpcji. Proteinian srebra z chlorkiem sodu nie wykazuje charakterystyki adsorpcji, ponieważ oba składniki reagują w sposób, który prowadzi do powstania osadu, a nie do adsorpcji. Proces ten jest wynikiem reakcji chemicznej, a nie fizycznego przyciągania cząsteczek do powierzchni. Z kolei targezyna z siarczanem cynku tworzy związki, które również nie ulegają adsorpcji, a ich interakcja jest bardziej złożona i może prowadzić do reakcji chemicznych, w których zachodzi wymiana jonów. Ostatecznie, kwas acetylosalicylowy z metenaminą tworzy kompleksy, które również nie są przykładami adsorpcji. W każdym z tych przypadków, brak zrozumienia różnicy między adsorpcją a reakcją chemiczną prowadzi do błędnych wniosków. Typowym błędem myślowym w analizie tych interakcji jest utożsamianie fizycznego zatrzymywania cząsteczek na powierzchni z reakcjami, które prowadzą do powstawania nowych substancji. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla skutecznego zastosowania w praktyce farmaceutycznej oraz chemicznej.