Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Wybór innego trybu niż pomiar punktowy przy scenach o dużym kontraście bywa dość mylący, ale to częsty błąd, zwłaszcza u osób, które dopiero wchodzą głębiej w tematykę ekspozycji. Pomiar matrycowy (czyli wielosegmentowy) oraz uśredniony analizują praktycznie całą powierzchnię kadru lub jej dużą część, a w efekcie próbują dobrać ekspozycję według 'średniej jasności' całej sceny. Brzmi rozsądnie, ale w praktyce – jeśli masz bardzo jasne światła i bardzo ciemne cienie, aparat będzie dążył do kompromisu, co zwykle kończy się przepaleniem detali w światłach albo zanikaniem szczegółów w cieniach. Z mojego doświadczenia, to typowy problem podczas fotografowania koncertów, ślubów czy zimowych krajobrazów – ustawienie na matrycowy albo uśredniony sprawia, że aparat często 'gubi' to, co najważniejsze. Tryb centralnie ważony jest niby lepszy, bo skupia się bardziej na środku kadru, ale i tak bierze pod uwagę spory obszar wokół środka, więc przy bardzo kontrastowych scenach nadal łatwo o przesadną ekspozycję tła kosztem świateł. Typowym błędem jest myślenie, że aparaty zawsze 'wiedzą lepiej', jak ustawić ekspozycję – moim zdaniem właśnie z tego powodu warto nauczyć się korzystać z pomiaru punktowego, który daje największą kontrolę, szczególnie kiedy zależy nam, by nie stracić detali w najjaśniejszych miejscach. Branżowe standardy, zwłaszcza w fotografii profesjonalnej, podkreślają, że precyzyjny pomiar kluczowych partii obrazu (np. bieli sukni ślubnej pod słońce) deklasuje wszelkie automatyczne uśrednianie. Warto więc pamiętać – jeśli scena ma duży kontrast, a światła są krytyczne, zautomatyzowane tryby pomiaru nie dadzą Ci tej kontroli, którą zapewnia punktowy. To nie jest tak, że inne tryby są złe zawsze, ale w takich warunkach po prostu nie mają szans z precyzją pomiaru punktowego.