Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Fotografia w podczerwieni to zupełnie osobna dziedzina, która wymaga specyficznego podejścia do filtracji światła. Wybór filtru UV to raczej pozostałość po czasach fotografii analogowej, gdzie miał on za zadanie blokować promieniowanie ultrafioletowe, które mogło wpływać na ostrość zdjęć – obecnie, w fotografii cyfrowej, większość matryc już posiada ochronę przed UV, więc używanie takiego filtra ma bardziej znaczenie ochronne dla soczewki niż praktyczne dla jakości zdjęcia. Filtr neutralny (tzw. ND) z kolei służy do redukcji ilości światła wpadającego do obiektywu, co pozwala na wydłużenie czasu naświetlania lub użycie większej przysłony, ale kompletnie nie filtruje żadnej konkretnej długości fali – nie separuje ani światła podczerwonego, ani ultrafioletowego. Taki filtr jest super przy robieniu zdjęć wodospadów czy rozmywaniu ruchu, ale nie pozwoli uzyskać efektów typowych dla IR. Filtr polaryzacyjny natomiast świetnie sprawdza się do eliminowania odblasków z powierzchni niemetalicznych i zwiększania kontrastu nieba, lecz nie ma żadnego wpływu na światło podczerwone – działa wyłącznie w zakresie światła widzialnego. Typowym błędem jest myślenie, że każdy filtr „coś zmienia” i może służyć zamiennie; w praktyce każdy z nich ma swoją unikalną funkcję i zastosowanie. Jeśli chodzi o IR, naprawdę tylko dedykowany filtr podczerwieni pozwoli na uzyskanie obrazów, gdzie światło niewidoczne dla ludzkiego oka staje się głównym elementem kompozycji. Moim zdaniem, warto jeszcze przed zakupem filtra upewnić się, czy nasz aparat pozwala na efektywne jego wykorzystanie, bo czasem wbudowany filtr odcinający IR w matrycy może mocno ograniczyć efekty. Podsumowując: do fotografii w podczerwieni żaden z wymienionych filtrów poza IR nie da pożądanego rezultatu, bo nie selekcjonuje odpowiedniego zakresu promieniowania.