Symetria w fotografii odnosi się do harmonijnego rozmieszczenia obiektów w kadrze, co tworzy wizualną równowagę. Gdy obie połowy obrazu są lustrzanym odbiciem siebie, widz odczuwa poczucie spokoju i stabilności. Przykładem może być fotografia architektury, gdzie budynek jest przedstawiony w pełnym froncie, tworząc doskonałą symetrię. Inne zastosowania to portrety, w których model jest umieszczony centralnie, a tło jest identyczne po obu stronach. W profesjonalnym fotografowaniu istotne jest, aby wykorzystać symetrię do podkreślenia tematu zdjęcia oraz do przyciągnięcia uwagi widza. Dobrze zaplanowana kompozycja symetryczna może zwiększyć estetykę obrazu oraz jego atrakcyjność wizualną. Warto również zaznaczyć, że symetria może być stosowana w różnych stylach fotografii, od portretowej po krajobrazową, co czyni ją wszechstronnym narzędziem w rękach fotografa.
Rytm w fotografii odnosi się do powtarzalności elementów, które tworzą dynamikę i ruch w obrazie. Wybierając tę koncepcję, można odnaleźć kompozycje, gdzie obiekty powtarzają się w różnych odstępach, co prowadzi do wizualnego tempa. Statyka, z drugiej strony, odnosi się do stabilności w kompozycji, gdzie brak ruchu umożliwia widzowi skoncentrowanie się na szczegółach. O ile mogą one być użyteczne w różnych kontekstach, nie oddają sedna zasady symetrii. Równowaga w kompozycji jest ważnym aspektem, ale nie zawsze musi być symetryczna; może być osiągnięta poprzez różne rozmiary i kształty obiektów, które wzajemnie się równoważą. Pojęcia te są często mylone, ponieważ wszystkie koncentrują się na kompozycji, ale różnią się fundamentalnie. Zrozumienie, że symetria to specyficzny przypadek równowagi, jest kluczowe. Błędem jest założenie, że wszystkie formy równowagi są symetryczne, ponieważ asymetryczna równowaga może być równie mocna i wyrazista. Niezrozumienie tej koncepcji prowadzi do ograniczonego podejścia do kompozycji w fotografii, co może skutkować mniej interesującymi i mniej przemyślanymi obrazami.