Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Wielu początkujących myśli, że im bliżej obiektu podejdą z obiektywem, tym lepszą uzyskają skalę odwzorowania, ale w rzeczywistości rządzi tym ścisła matematyka soczewki. Skala odwzorowania 1:1 oznacza, że rozmiar obrazu na matrycy lub filmie jest identyczny z rzeczywistym rozmiarem fotografowanego obiektu – tu właśnie często pojawia się błąd interpretacyjny. Ustawienie aparatu w odległości jednej ogniskowej od obiektu skutkuje powiększeniem 1:∞, co jest nielogiczne i fizycznie niemożliwe w klasycznej optyce – to teoretyczny punkt ogniskowania dla nieskończenie odległych motywów, żadne typowe makro tak nie działa. Jeszcze bliżej, bo w połowie ogniskowej, nie daje realnego żądnego obrazu, to już zupełnie poza zakresem pracy większości obiektywów i najczęściej kończy się całkowitą nieostrością, a nawet brakiem zogniskowanego obrazu. Z drugiej strony, cztery ogniskowe to już zbyt daleko dla uzyskania odwzorowania 1:1 – w tym punkcie obraz jest odpowiednio zredukowany, a nie powiększony, więc na matrycy uzyskujemy dużo mniejszy, pomniejszony obraz obiektu. Problem z doborem odległości często bierze się z mylenia wymagań technicznych makrofotografii z portretami czy krajobrazami, gdzie inne zasady mają zastosowanie. Dla makro – tylko dokładna znajomość równań soczewkowych i zachowanie tych proporcji daje pewność, że zdjęcie będzie ostre na całej powierzchni kropli i w skali 1:1. W praktyce warto o tym pamiętać, bo nieprawidłowa odległość skutkuje nie tylko brakiem ostrości, ale też zupełnie niezgodnym z rzeczywistością powiększeniem. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie uniwersalnych wartości, np. „zawsze jak najbliżej”, prowadzi do wielu nieudanych prób, a przecież kluczem jest właśnie konkretna, wyliczona odległość – dwie ogniskowe obiektywu dla 1:1.