Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Na podstawie przedstawionego zdjęcia można zauważyć, że światło nie pada ani od góry, ani z boku, ani też z przodu w stosunku do fotografowanych roślin – przeciwnie, to właśnie za nimi znajduje się najintensywniejsze źródło światła, czyli słońce. Częstym błędem jest zakładanie, że jeśli światło tworzy mocne cienie, musi pochodzić z góry (np. w południe), ale w tej sytuacji wyraźnie widać efekt podświetlenia – liście roślin są ciemniejsze, niemal sylwetkowe, a światło prześwituje przez nie z tyłu. Oświetlenie boczne dawałoby mocne modelowanie kształtu, ale cienie układałyby się równolegle do osi obrazu, czego tu nie widać. Z kolei oświetlenie przednie skutkowałoby równomiernym doświetleniem obiektów i wydobyciem szczegółów, co zupełnie nie występuje – zamiast tego mamy wyraźny kontrast pomiędzy jasnym tłem a ciemnym pierwszym planem. Moim zdaniem dość łatwo pomylić się tu, jeśli nie zwrócimy uwagi na typową dla oświetlenia tylnego charakterystykę: bliki, prześwietlenia i efekt tzw. halo wokół ostrych krawędzi. Warto zapamiętać, że jeśli fotografowany motyw jest ciemniejszy od tła, a światło widoczne jest w kadrze lub tuż poza nim, najpewniej mamy do czynienia właśnie z oświetleniem tylnym – często wykorzystywanym w fotografii krajobrazowej i kreatywnej. Z mojego doświadczenia wynika, że to jeden z najczęstszych błędów początkujących, którzy automatycznie zakładają, że światło musi padać z przodu lub góry, podczas gdy efekty świetlne na zdjęciu wyraźnie temu przeczą.