Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Wiele osób sądzi, że im wyższa rozdzielczość ppi ustawimy w obrazie, tym lepsza będzie jakość na stronie internetowej – to częsty błąd wynikający z mylenia standardów druku z projektowaniem na potrzeby ekranów. W praktyce wartości takie jak 100 ppi, 200 ppi czy 300 ppi mają znaczenie głównie w przygotowaniu materiałów do druku, gdzie faktycznie wymaga się wysokiej gęstości pikseli (najczęściej 300 ppi, czasem nawet więcej), żeby uzyskać ostre i szczegółowe wydruki na papierze. Natomiast w środowisku cyfrowym, czyli przy projektowaniu na potrzeby internetu, ppi nie ma aż takiego wpływu jak rozmiar wyrażony w pikselach. Powszechnie stosowaną wartością jest 72 ppi – to taki techniczny kompromis między wagą pliku a jego czytelnością na ekranie. Wyższe ustawienia, np. 200 czy 300 ppi, nie poprawią wyglądu obrazu na stronie internetowej, bo przeglądarka i tak wyświetli obraz na podstawie liczby pikseli, nie gęstości. Często też spotykam się z przekonaniem, że skoro ekrany mają coraz większą rozdzielczość, to trzeba wrzucać obrazy z dużo większym ppi – niestety to uproszczenie. W rzeczywistości lepiej zadbać o odpowiednie wymiary obrazu w pikselach, a nie zawyżać ppi. Zbyt wysokie ppi w plikach na stronę tylko zwiększa ich rozmiar, co wydłuża ładowanie, nie daje żadnych korzyści wizualnych i może nawet pogorszyć odbiór strony przez użytkownika (np. przez wolniejsze ładowanie na telefonach). Moim zdaniem, trzymanie się standardu 72 ppi to podstawa dobrej praktyki webowej, a wszystko powyżej tego poziomu zazwyczaj nie ma sensu i wynika z niezrozumienia różnic między drukiem a wyświetlaniem na ekranie.