Kompozycja po przekątnej, znana również jako kompozycja ukośna, odgrywa kluczową rolę w wielu dziedzinach sztuki, szczególnie w fotografii, malarstwie oraz projektowaniu graficznym. Przykładem może być fotografia krajobrazowa, gdzie umiejscowienie linii horyzontu na przekątnej kadru może prowadzić do bardziej dynamicznego i interesującego ujęcia. Kompozycja ukośna wprowadza ruch i energię, co jest szczególnie istotne w przypadku przedstawiania scen z dużą ilością szczegółów. W praktyce ustalając główne elementy obrazu zgodnie z liniami przekątnymi, twórcy mogą kierować wzrok widza, tworzyć napięcie oraz podkreślać istotne detale. W kontekście zasad kompozycji, takich jak zasada trójpodziału, wykorzystanie przekątnych wspiera naturalny sposób postrzegania obrazu przez odbiorcę. Wiedza na temat kompozycji ukośnej jest nieoceniona dla każdego, kto pragnie tworzyć wizualnie atrakcyjne prace, przestrzegając przy tym standardów estetycznych przyjętych w branży.
Horyzontalna kompozycja odnosi się do układu elementów w poziomie, co może zapewnić poczucie spokoju i stabilności. Jednak w kontekście kompozycji po przekątnej, nie oddaje ona dynamiki ani energii, które są typowe dla kompozycji ukośnej. Kompozycje horyzontalne skoncentrowane na poziomie mogą w pewnych sytuacjach być zbyt statyczne, co sprawia, że nie są idealnym rozwiązaniem w przypadku obrazów wymagających ruchu lub akcji. Spiralna kompozycja, z drugiej strony, opiera się na układzie elementów kręcących się wokół centralnego punktu, co może przyciągać wzrok, ale nie jest związana z przekątnymi. Umożliwia ona jednak ciekawe efekty wizualne, dając widzowi poczucie eksploracji. Z kolei kompozycje zamknięte koncentrują się na tym, aby elementy pozostawały wewnątrz wyznaczonego obszaru, co nadaje im solidność, ale może ograniczać ekspresję. Każda z tych kompozycji ma swoje miejsce i zastosowanie, jednak nie oddają one charakterystyki kompozycji po przekątnej, która wyróżnia się swoją zdolnością do wprowadzania dynamiki i zainteresowania w układzie wizualnym. Zrozumienie różnic między tymi rodzajami kompozycji jest kluczowe dla efektywnego wykorzystania ich w praktyce artystycznej.