Kompozycja w fotografii odnosi się do harmonijnego układu elementów, który tworzy spójną całość na płaszczyźnie obrazu. Właściwa kompozycja jest kluczowa dla przyciągnięcia uwagi widza oraz dla efektywnego przekazywania zamysłu artystycznego fotografa. Przykładem zastosowania kompozycji jest zasada trójpodziału, która dzieli obraz na dziewięć równych części, co pomaga w umiejscowieniu najważniejszych elementów w punktach przecięcia linii. W praktyce, umieszczając obiekt w jednym z tych punktów, można osiągnąć bardziej zrównoważony i interesujący kadr. Kolejnym przykładem jest wykorzystanie linii prowadzących, które prowadzą wzrok widza w kierunku głównego tematu zdjęcia. Dobrze zaplanowana kompozycja nie tylko wzmacnia estetykę fotografii, ale także ułatwia widzowi zrozumienie przekazu oraz kontekstu obrazu, co jest zgodne z dobrą praktyką w fotografii artystycznej.
Kompozycja w fotografii to temat, który często bywa mylnie interpretowany. Przykłady przedstawiające dysharmonię, przypadkowy układ elementów lub nieuporządkowany układ konstrukcji przestrzennych są nieprawidłowe, ponieważ sugerują, że istotą kompozycji jest chaos i brak struktury. W rzeczywistości, dobry kadr powinien być zaplanowany tak, aby elementy współistniały w sposób, który jest estetycznie przyjemny i znaczący. Przedstawienie dysharmonii w obrazie może być interesującym zabiegiem w niektórych kontekstach artystycznych, jednak nie definiuje ono kompozycji jako takiej. Podobnie, twierdzenie, że przypadkowy układ elementów może być kompozycją, jest błędne, ponieważ kompozycja wymaga przemyślanej struktury i harmonii między elementami. W praktyce, brak uporządkowania i zamierzony chaos mogą prowadzić do nieczytelnych prac, co stawia pod znakiem zapytania ich wartość artystyczną oraz komunikacyjną. Kompozycja ma na celu nie tylko estetykę, ale także przekazanie konkretnego przesłania, co wymaga świadomego podejścia do umiejscowienia i proporcji poszczególnych elementów w kadrze.