Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Każda z odpowiedzi, które nie są komą, odnosi się do innej, choć równie istotnej, wady optycznej występującej w obiektywach fotograficznych. Aberracja chromatyczna to zupełnie inny rodzaj zjawiska – wynika z tego, że soczewki nie są w stanie skupić wszystkich długości fal światła w jednym punkcie. Przekłada się to na kolorowe obwódki (najczęściej fioletowe lub zielone) pojawiające się na granicach kontrastowych obiektów, a nie na przecinkowate zniekształcenia. Często można ją spotkać przy fotografowaniu gałęzi drzew pod światło lub na jasnym tle. Astygmatyzm natomiast objawia się tym, że promienie świetlne padające na obiektyw w różnych płaszczyznach ogniskują się w różnych punktach, przez co obraz punktowy zmienia się w kreskę – ale nie przypomina przecinka, tylko bardziej rozciągniętą linię prostopadłą do osi optycznej. Astygmatyzm daje się we znaki szczególnie na brzegach kadru i bywa mylony z komą, lecz jego natura jest inna i łatwo go odróżnić podczas testowania sprzętu na kartce z drobnym tekstem. Z kolei dystorsja to wada geometryczna, w której prostoliniowe elementy zdjęcia ulegają wykrzywieniu – w przypadku dystorsji beczkowatej linie wyginają się na zewnątrz, a przy poduszkowatej do środka kadru. Nie ma tu efektu przecinka, tylko odkształcone proporcje. Z mojego doświadczenia najczęstszym błędem jest mylenie komy z aberracją chromatyczną lub astygmatyzmem, bo wszystkie te wady pogarszają ostrość na brzegach zdjęcia, ale każda daje zupełnie inne artefakty. Dlatego właśnie w praktyce fotograf powinien wiedzieć, jak rozpoznawać poszczególne wady i jak sobie z nimi radzić – na przykład przez dobór odpowiednich obiektywów, korzystanie z korekcji software’owej lub przymykanie przysłony. To wszystko przekłada się na jakość zdjęć, zwłaszcza gdy zależy Ci na profesjonalnych kadrach bez niepożądanych efektów optycznych.