Odpowiedź B to strzał w dziesiątkę, bo technika low key naprawdę skupia się na ciemnym tle i mocnym kontraście między światłem a cieniem. To wszystko ma na celu uwydatnienie detali i kształtów obiektów na zdjęciu. Jak w przypadku zdjęcia B, gdzie manekiny są oświetlone w taki sposób, że ich kontury wyglądają naprawdę dobrze, a tło jest dostatecznie ciemne, przez co zdjęcie ma dramatyczny i napięty klimat. W portretach, na przykład, artysta używa mocnego światła, żeby skupić widza na twarzy modela, przy jednoczesnym przyciemnieniu reszty. Technika low key świetnie sprawdza się nie tylko w portretach, ale także w reklamach mody czy produktach, gdzie ciemne tło potrafi przyciągnąć wzrok klienta. Jak ktoś dobrze to ogarnie, ma szansę stworzyć naprawdę niezwykłe i pełne emocji fotografie.
Wybór którejkolwiek z pozostałych opcji może wzbudzać pewne wątpliwości co do rozumienia tego, jak działa technika low key w fotografii. Zdjęcia A, C i D nie mają tego, co najważniejsze, czyli niskiego poziomu oświetlenia i mocnego kontrastu między jasnymi a ciemnymi obszarami. Często ludzie myślą, że każda ciemna fotografia to low key, ale tak naprawdę ważne jest też, jak światło modeluje obiekty. Na przykład zdjęcie A może być dobrze oświetlone, ale jeśli tło jest zbyt jasne, to nie jest low key. W przypadku zdjęcia C, zbyt dużo źródeł światła może zabić ten efekt i wszystko może wyglądać chaotycznie. Takie błędy mogą wynikać z braku zrozumienia, jak światło i cień współpracują, co wpływa na odbiór estetyczny. Żeby dobrze używać techniki low key, trzeba mieć praktykę i umiejętność pracy ze światłem, co pozwala na tworzenie mocnych i emocjonalnych obrazów.