Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Temat filtrów oświetleniowych bywa nieintuicyjny, bo kolory w fotografii często zachowują się inaczej niż „na oko”. Wiele osób przyjmuje, że wystarczy dobrać filtr w kolorze przeciwnym do barwy obiektu, żeby uzyskać konkretny efekt – jednak to nie zawsze działa w praktyce. Purpurowy filtr ma tendencję do blokowania zieleni i przepuszczania czerwieni oraz niebieskiego, więc żółty obiekt w jego świetle raczej nie zmieni odcienia na zielony, a wręcz przeciwnie – może stać się ciemniejszy, mniej wyrazisty albo nawet zyskać nienaturalne, niepożądane zabarwienie. Filtr czerwony z kolei promuje czerwień i osłabia komponenty niebieskie oraz zielone. W konsekwencji żółty (który jest mieszanką czerwieni i zieleni) zostanie „przepuszczony” głównie jako jasny, ale nie stanie się zielony. Takie myślenie bierze się chyba z tego, że przyzwyczajeni jesteśmy do mieszania farb – ale światło rządzi się innymi prawami (addytywnymi, a nie subtraktywnymi). Szary filtr natomiast po prostu przyciemnia całą scenę, zmniejszając ilość światła bez zmiany jego barwy; stosuje się go głównie do kontroli ekspozycji, nie do modyfikacji kolorów. Moim zdaniem warto dokładnie pamiętać, jak działa spektrum światła i jak filtry wpływają na barwy – w praktyce przekłada się to na lepszą kontrolę estetyki zdjęcia czy filmu. Typowym błędem jest też mylenie funkcji filtrów korekcyjnych z filtrami efektowymi – a na planie to bardzo różne sprawy. Branżowe standardy podkreślają, żeby zawsze testować efekt filtra w warunkach oświetleniowych, w jakich będziemy pracować, bo teoria nie zawsze idzie w parze z praktyką – szczególnie jeśli mamy do czynienia z mieszanym światłem czy nietypowymi powierzchniami obiektów.