Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Wybierając filtr do celowego przesunięcia barwy żółtego obiektu na zieloną, łatwo się pomylić, sugerując się intuicją lub zasłyszanymi opiniami, ale niestety tylko filtr niebieskozielony pozwala osiągnąć taki efekt zgodnie z zasadami fizyki światła i praktyką fotograficzną. Filtr purpurowy blokuje praktycznie wszystkie długości fal odpowiadające zarówno zieleni, jak i żółci, więc żółty obiekt na pewno nie zyska zielonej barwy, a raczej stanie się ciemniejszy lub nawet zniknie w obrazie – to jest typowy błąd wynikający z mylenia koloru filtra z efektem jego działania. Z kolei filtr czerwony przepuszcza tylko czerwień, tłumiąc niebieski i zielony, więc żółty obiekt (który składa się z czerwieni i zieleni) zostanie zarejestrowany jako coś pomiędzy czerwonym a ciemnym, najczęściej po prostu mocno się przyciemni, ale nie stanie się zielony – to częsty błąd wśród osób zaczynających pracę z filtrami barwnymi, bo zakładają, że jeśli coś ma w sobie czerwień, to filtr czerwony je podbije. Natomiast filtr niebieski przepuszcza tylko fale niebieskie, więc żółty obiekt, który nie ma w sobie niebieskiego komponentu, zwyczajnie ściemnieje lub wyblaknie – podobnie jak przy filtrze czerwonym, tu również otrzymujemy efekt przygaszenia, a nie przesunięcia koloru w stronę zieleni. W branży fotograficznej dobór filtra opiera się na analizie składowych spektralnych koloru – żółty to połączenie czerwieni i zieleni, a żeby uzyskać zielony, trzeba zablokować czerwień, zostawiając zieleń. To właśnie filtr niebieskozielony realizuje ten warunek, zgodnie z podręcznikami do oświetlenia scenicznego i fotografii studyjnej. Z mojego doświadczenia wynika, że problem błędnego wyboru filtra wynika często z niedostatecznego zrozumienia zasady działania filtrów barwnych: filtr nie „dodaje” swojej barwy, tylko „odejmuje” – przepuszcza to, co ma wspólnego z filtrem, a resztę blokuje. To kluczowa, choć często pomijana, wiedza w pracy z oświetleniem.