Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Wybierając format pliku do bezstratnej kompresji zdjęć przed edycją, warto dobrze zrozumieć, czym charakteryzują się różne dostępne opcje. Często spotykaną pomyłką jest traktowanie formatów takich jak PNG czy nawet plików wektorowych jako uniwersalnych rozwiązań do wszystkich zadań związanych z grafiką. PNG co prawda oferuje bezstratną kompresję, ale jest przeznaczony głównie do grafiki rastrowej z przezroczystością, ikon czy obrazów na strony internetowe, gdzie nie ma potrzeby zachowywania bardzo dużych rozmiarów czy głębi kolorów charakterystycznych dla zdjęć z aparatu. Do edycji zdjęć PNG się po prostu nie sprawdza, bo nie wspiera zaawansowanych informacji o warstwach, profilach ICC czy kanałach CMYK – a to branżowy standard w przygotowaniu materiałów do druku. CDR to z kolei zupełnie inna bajka – to format pliku wektorowego używany przez CorelDRAW, a nie do przechowywania zdjęć rastrowych. Takie pliki nie nadają się do pracy z fotografiami, bo ich struktura i przeznaczenie są zupełnie inne. MP3 natomiast to typowy format audio i często zdarza się, że ktoś przez roztargnienie czy niewiedzę wybiera go z listy, nie kojarząc, że nie ma on żadnego związku z obrazami. Tego typu błędy wynikają zwykle z mylenia zastosowań formatów albo z automatycznego wybierania popularnych rozszerzeń, bez sprawdzenia ich realnych możliwości. W praktyce, jeśli chce się zachować najwyższą jakość zdjęć przy kompresji bezstratnej, należy stosować standardy branżowe takie jak TIFF, które zostały opracowane właśnie do takich celów. PNG czy CDR mogą mieć swoje zastosowania, ale nie w kontekście profesjonalnej obróbki zdjęć fotograficznych przed publikacją. Dlatego tak ważne jest, by rozumieć różnice między formatami i nie kierować się wyłącznie skojarzeniami czy popularnością.