Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Wiele osób intuicyjnie uważa, że samo ustawienie jak najniższej wartości przysłony lub użycie szerokokątnego obiektywu automatycznie da piękne rozmycie tła. W praktyce jednak sprawa jest nieco bardziej złożona. Na głębię ostrości wpływa kilka czynników: ogniskowa obiektywu, wartość przysłony oraz odległość od obiektu. W przypadku krótkich ogniskowych, takich jak 20 mm czy 35 mm, nawet przy stosunkowo szerokiej przysłonie efekt rozmycia będzie bardzo subtelny, bo szeroki kąt zwyczajnie „rozciąga” tło i wszystko wydaje się być ostre. Wybierając przysłonę f/4 lub f/5,6, jeszcze bardziej zwiększamy zakres ostrości — to dobre, gdy zależy nam na pokazaniu większej ilości szczegółów w tle, ale nie wtedy, gdy chcemy uzyskać efekt pięknego bokeh. Częstym błędem jest skupianie się wyłącznie na wartości f — tymczasem kluczowe okazuje się połączenie jej z dłuższą ogniskową. Branżowy standard przy fotografii portretowej to jasne obiektywy o ogniskowej powyżej 85 mm, bo one najskuteczniej separują modela od tła. Wielu początkujących fotografów daje się złapać na marketing obiektywów 50 mm, które mimo swojej uniwersalności, nie dają tak plastycznego rozmycia tła jak typowe teleobiektywy. Tak więc najlepszy efekt uzyskasz nie tylko przez szeroko otwartą przysłonę, ale przede wszystkim przez połączenie jej z dłuższą ogniskową. Z mojego doświadczenia wynika, że warto poeksperymentować — różnice w efekcie są bardzo wyraźne i łatwo je zauważyć już na pierwszych próbach.