Kategorie: Techniki fotografowania Oświetlenie i światłomierze
Oświetlenie rembrandtowskie charakteryzuje się specyficzną konfiguracją, która prowadzi do powstania charakterystycznego trójkątnego światła na policzku modela. Aby uzyskać ten efekt, światło główne powinno być umieszczone w pozycji przednio-górno-bocznej, co oznacza, że znajduje się ono na wysokości oczu modela lub nieco powyżej, a z boku, tworząc kąt około 45 stopni w stosunku do osi obiektywu. Taka lokalizacja światła pozwala na odpowiednie modelowanie rysów twarzy, uwydatniając cienie i światła, co jest istotne dla stworzenia dramatycznego, ale jednocześnie naturalnego efektu. W praktyce, oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w portretach, szczególnie w fotografii studyjnej oraz malarstwie, gdzie zależy nam na uzyskaniu głębi i tekstury w obrazie. Ważnym aspektem jest również użycie odpowiednich modyfikatorów światła, takich jak softboxy czy reflektory, które mogą pomóc w kontrolowaniu intensywności i kierunku światła, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.