Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Wiele osób, zaczynając przygodę z oświetleniem portretowym, myli różne schematy i ich efekty na twarzy modela. Na przykład sądzi się czasem, że oświetlenie rembrandtowskie uwidacznia podbródek lub podkreśla ramiona – jednak to bardziej efekt kierunkowego, frontalnego światła lub stosowania dodatkowych lamp do dołu kadru czy oświetlenia konturującego (rim light). Podkreślanie włosów to z kolei domena światła włosowego (tzw. hair light), które ustawia się z tyłu lub powyżej głowy, by dodać separacji od tła i wyciągnąć fakturę fryzury. Rembrandtowskie światło w ogóle nie skupia się na tych elementach – cała sztuka polega na ustawieniu lampy tak, by na cienistej stronie twarzy pojawił się ten rozpoznawalny trójkąt światła w okolicach kości policzkowej i pod okiem. Dzięki temu uzyskujemy plastyczność i wyrazistość rysów, a nie przypadkowe doświetlenie podbródka czy włosów. W praktyce początkujący często mieszają pojęcia, bo nie znają jeszcze dobrze zależności między kierunkiem światła, jego wysokością i cieniami na twarzy. Profesjonalne standardy branżowe jasno określają: przy rembrandcie celem jest modelowanie policzka i nadanie głębi portretowi, a nie akcentowanie innych części głowy czy ciała. Dobre opanowanie tej techniki procentuje, bo pozwala świadomie kształtować atmosferę i charakter zdjęcia – i raczej nie da się jej pomylić z innymi schematami, jeśli zrozumie się, jak światło układa się na twarzy.