Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Przy fotografii w technice wysokiego klucza można łatwo pomylić się, biorąc pod uwagę błędne założenia dotyczące tła i charakteru światła. Wiele osób myśli, że wystarczy jasne tło i „ostre” światło skierowane – niestety to prowadzi do silnych cieni i kontrastów, które są cechą charakterystyczną techniki niskiego klucza, zupełnie odwrotnej do high key. Ciemne tło, niezależnie od tego czy użyjemy światła rozproszonego czy skierowanego, automatycznie powoduje, że dominują ciemne partie na zdjęciu, co kompletnie zaprzecza idei wysokiego klucza. Z mojego punktu widzenia, najczęstszym błędem jest stosowanie światła skierowanego – wydaje się, że mocne oświetlenie wystarczy, by całość była jasna, ale wtedy pojawiają się ostre cienie i prześwietlenia, co raczej nie wygląda estetycznie i nie wpisuje się w standardy tej techniki. Rozproszone światło jest tutaj konieczne, bo pozwala uzyskać gładkie przejścia tonalne i niemal całkowity brak cieni, a jasne tło wzmacnia wrażenie lekkości oraz przejrzystości zdjęcia. Sądzę, że wpadając w pułapkę ciemnego tła czy światła skierowanego, łatwo przejść w styl dramatyczny, który bardziej pasuje do portretów nastrojowych, a nie do jasnych, przyjaznych, “czystych” zdjęć, jakie spotyka się w katalogach reklamowych czy magazynach modowych. Praktyka pokazuje, że efekt high key to właśnie kwestia kombinacji bardzo jasnego tła i światła, które nie tworzy żadnych wyraźnych cieni, dlatego inne rozwiązania po prostu nie mogą dać oczekiwanego rezultatu.