Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Podejście do czyszczenia obiektywu wymaga trochę wyczucia i znajomości ryzyka związanego z powierzchnią soczewek. Przetarcie obiektywu szmatką z mikrofibry albo użycie pędzelka to bardzo popularne praktyki, zwłaszcza wśród początkujących, ale moim zdaniem to właśnie tutaj najłatwiej o błąd. Jeśli na powierzchni zostają mikrodrobiny piasku czy kurzu, a zaczynasz je pocierać, nawet najlepszą ściereczką, to niestety możesz niechcący porysować powłoki. To samo tyczy się pędzelków – nawet miękkie włosie, jeśli nie jest idealnie czyste, może być źródłem dodatkowych zarysowań. Zwilżenie soczewki płynem czyszczącym zanim usuniesz suche zabrudzenia, to prosta droga do rozmazywania brudu i czasem nawet powstawania trudnych do usunięcia plam. W dodatku wilgoć może spowodować, że drobiny przylgną do szkła jeszcze mocniej. Z mojego doświadczenia wynika, że takie podejście wynika często z przekonania, że mikrofibra albo specjalistyczny płyn są wystarczająco delikatne, ale zapomina się o samej charakterystyce zabrudzeń – suchy pył działa jak ścierniwo. Dobre praktyki mówią jasno: zawsze najpierw usuń wszystko, co da się zdmuchnąć, bo to minimalizuje ryzyko uszkodzenia. Dopiero potem, jeśli coś zostanie, warto sięgnąć po delikatny pędzelek czy szmatkę, a zwilżenie płynem traktować jako ostatni etap, gdy mamy do czynienia z tłustymi plamami czy odciskami palców. Branżowe standardy mówią też o tym, by unikać nadmiernego nacisku i zawsze czyścić obiektyw w dobrze oświetlonym miejscu, żeby widzieć, co rzeczywiście usuwamy, a czego lepiej nie dotykać. Podejście „na szybko” może się skończyć ryzykiem i niepotrzebnymi kosztami naprawy.