Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Wielu osobom zdarza się mylić gramaturę papieru z jego zastosowaniem, co niestety prowadzi do błędnego wyboru materiału do druku fotografii wystawowych. Zakresy typu 70–90 g/m² czy 80–110 g/m² są typowe raczej dla zwykłego papieru biurowego, używanego do kserokopiarek, drukowania dokumentów tekstowych czy prostych ilustracji. Taki papier jest zbyt cienki, mało sztywny i absolutnie nie nadaje się do ekspozycji – pod ciężarem farby lub tuszu potrafi się falować, a próbując nakleić go na kartonowe podłoże, uzyskamy efekt nieestetycznych zmarszczeń i braku trwałości. Gramatury z zakresu 100–150 g/m² stosuje się co najwyżej do wydruku ulotek, broszur czy niektórych magazynów, ale już nie do profesjonalnych fotografii, gdzie detal i wyrazistość mają kluczowe znaczenie. Częstym błędem jest także przekonanie, że każda wyższa gramatura mocno podnosi koszty, więc lepiej wybrać coś "pośredniego" – to błąd, bo w fotografii wystawienniczej różnica w jakości jest nieporównywalna, a oszczędność pozorna. Współczesne standardy branżowe wręcz nakazują stosowanie papierów 200 g/m² i więcej przy pracach przeznaczonych do prezentacji lub oprawy. Fotografie na cienkim papierze nie tylko wyglądają mniej profesjonalnie, ale też szybciej ulegają zniszczeniu – mam tu na myśli łamanie, wycieranie czy nawet blaknięcie kolorów. Odpowiednia gramatura gwarantuje właściwą sztywność i minimalizuje ryzyko zniekształceń podczas prezentacji. Moim zdaniem warto zapamiętać, że przy pracach wystawowych nie wolno schodzić poniżej 200 g/m², bo to po prostu nie wytrzyma prób czasu i intensywnego użytkowania.