Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Rozdzielczości 150 ppi, 72 ppi i 200 ppi mogą wydawać się kuszącymi opcjami, ale w rzeczywistości wiążą się z istotnymi ograniczeniami w kontekście druku. Przy rozdzielczości 150 ppi, jakość wydruku jest zazwyczaj niewystarczająca do profesjonalnych zastosowań, ponieważ detale mogą być rozmyte, a tekst może stać się trudny do odczytania. Tego rodzaju rozdzielczość jest czasami stosowana w projektach, które mają być wyświetlane na ekranach, ale nie jest to standard w druku. W przypadku 72 ppi, mówimy już o rozdzielczości typowej dla obrazów wyświetlanych na monitorach, co absolutnie nie jest wystarczające dla wydruków. Wydruki przygotowane w tej rozdzielczości mogą wyglądać blado i nieprofesjonalnie, co może negatywnie wpłynąć na wizerunek marki. Natomiast 200 ppi, choć lepsza niż wcześniejsze opcje, nadal nie osiąga standardu 300 ppi, co oznacza, że detale mogą być słabiej odwzorowane, a efekty wizualne nie będą spełniały oczekiwań odbiorców. Wybierając niewłaściwą rozdzielczość, projektanci często wpadają w pułapkę suboptymalnych wydruków, które mogą prowadzić do niezadowolenia klientów oraz wysokich kosztów ponownego druku. Warto pamiętać, że przygotowywanie plików o odpowiedniej rozdzielczości jest kluczowym elementem procesu produkcji graficznej, a zrozumienie tych różnic jest niezbędne dla osiągnięcia sukcesu w branży reklamowej.