Fotografia morza przedstawiona na zdjęciu została wykonana w technice wysokiego klucza. Wysoki klucz (high key) to sposób oświetlania i ekspozycji zdjęcia, który polega na uzyskaniu jasnej, pełnej światła sceny z minimalną ilością głębokich cieni. W tej technice najważniejsze jest równomierne oświetlenie, często z wykorzystaniem naturalnego światła lub mocnych lamp studyjnych. Dzięki temu zdjęcia wydają się lekkie, przejrzyste i pozytywne, co w praktyce znakomicie sprawdza się w fotografii krajobrazowej, zwłaszcza nadmorskiej, gdzie dominuje jasny piasek, błękitne niebo i rozświetlone fale. Moim zdaniem taki styl świetnie podkreśla letni klimat i świeżość zdjęć z plaży, ale wymaga też pewnego wyczucia – łatwo prześwietlić biel piasku lub nieba. Standardem branżowym jest pilnowanie, by nie utracić szczegółów w najjaśniejszych partiach, dlatego dobry fotograf korzysta z histogramu oraz kompensacji ekspozycji. Wysoki klucz daje również efekt czystości i lekkości, co bywa wykorzystywane w reklamach, katalogach turystycznych i wszędzie tam, gdzie chcemy pokazać pozytywną, jasną stronę pejzażu. W praktyce, gdy patrzę na to zdjęcie, widać, że zastosowano właśnie tę metodę – wszystko jest doświetlone, kontrasty są łagodne, a całość wygląda bardzo naturalnie i przyjemnie.
Wbrew pozorom, poprawne rozpoznanie techniki fotograficznej wymaga nie tylko intuicji, ale też znajomości specyficznych pojęć branżowych. Termin 'relief' odnosi się głównie do rzeźby czy kartografii, gdzie oznacza przestrzenne przedstawienie wypukłości terenu, a nie do technik fotograficznych – czasem myli się go z efektem trójwymiarowości na zdjęciu, ale nie jest to formalna technika wykorzystywana przy fotografii krajobrazowej. Izohalia natomiast to pojęcie związane z kartografią oraz geologią i oznacza linię łączącą punkty o tej samej zasoloności – zupełnie nie dotyczy praktyki fotograficznej, choć czasem osoby początkujące mogą sądzić, że ma to coś wspólnego z obrazowaniem morza. Techniki niski i wysoki klucz bywają natomiast mylone. Niski klucz (low key) polega na dominacji ciemnych tonów, głębokich cieni i dramatycznego kontrastu. Takie zdjęcia mają mroczniejszy nastrój i raczej nie kojarzą się z jasnym, słonecznym pejzażem morskim. Na zdjęciach w niskim kluczu światło jest punktowe, a całość zwykle sprawia wrażenie tajemniczości lub wręcz grozy. Tymczasem w prezentowanej fotografii wyraźnie dominuje światło dzienne, cienie są bardzo łagodne, a obraz – przejrzysty i jasny. To charakterystyka wysokiego klucza, który pozwala wydobyć lekkość oraz naturalność sceny bez zbędnych kontrastów. Mylenie tych terminów wynika często z niepełnej znajomości podstaw fotografii i zbyt dosłownego odbioru nazewnictwa, dlatego warto ćwiczyć rozpoznawanie tych technik na różnych przykładach – w praktyce pozwala to lepiej zrozumieć, jak światło i ekspozycja budują ostateczny klimat zdjęcia.