Pomiar centralnie ważony jest techniką, która zbiera większość informacji świetlnych ze środkowej części kadru, skoncentrowując się na obszarze, gdzie najczęściej znajduje się główny obiekt fotografowany. Zwykle czujnik w tym trybie zbiera od 60% do 90% danych z centralnej części kadru, co oznacza, że obszar ten ma największe znaczenie w obliczeniach ekspozycji. Dzięki temu pomiar ten jest szczególnie efektywny w fotografii portretowej lub przy zdjęciach, gdzie kluczowym elementem jest postać znajdująca się w centrum kadru. W praktyce, użycie tego trybu pozwala na uzyskanie właściwej ekspozycji, eliminując wpływ intensywnego światła lub ciemnych obszarów na brzegach kadru. W aparatach cyfrowych, tryb centralnie ważony jest preferowany w sytuacjach, gdzie obiekt jest wyraźnie zdefiniowany, a otoczenie ma mniejsze znaczenie. Warto znać tę technikę, gdyż jej zastosowanie może znacznie podnieść jakość zdjęć w wielu rodzajach fotografii, zwłaszcza w warunkach, gdzie kontrasty są wyraźne.
Pomiar wielopunktowy jest metodą, która analizuje światło w wielu punktach w obrębie kadru, a następnie wylicza średnią ekspozycję na podstawie zebranych danych. Chociaż technika ta może być skuteczna w złożonych scenach, jej efektywność opiera się na równomiernym rozkładzie światła, co nie zawsze jest przypadkiem. W sytuacjach, gdzie dominuje punktowy obiekt, nie uwzględnia ona specyfiki oceny centralnego obszaru kadru, co może skutkować niedopasowaną ekspozycją. Pomiar matrycowy, z drugiej strony, korzysta z zaawansowanych algorytmów do analizy całej sceny, jednakże jego skomplikowanie może prowadzić do błędnych wniosków w prostych sytuacjach. W przypadku pomiaru punktowego, czujnik zbiera dane tylko z jednego, wybranego punktu, co w sytuacjach złożonych może być niewystarczające. Zrozumienie, kiedy i jak stosować różne metody pomiaru światła, ma kluczowe znaczenie w praktyce fotograficznej, ponieważ błędny wybór metody może prowadzić do nieodpowiedniej ekspozycji i nieatrakcyjnych zdjęć. Warto zatem wiedzieć, że pomiar centralnie ważony, w przeciwieństwie do tych podejść, skupia się na najważniejszej części kadru, co czyni go bardziej przydatnym w kontekście fotografii, gdzie centralny obiekt wymaga szczególnej uwagi.