Siatka II. jest właściwym wyborem, ponieważ idealnie ilustruje zasadę podziału diagonalnego. Ta technika kompozycyjna polega na umieszczaniu kluczowych elementów zdjęcia wzdłuż linii diagonalnych, co prowadzi oko widza przez całą kompozycję. W przypadku siatki II. linie diagonalne łączą dwa przeciwległe rogi, co umożliwia tworzenie dynamicznej i interesującej kompozycji. W praktyce, fotografowie często wykorzystują tę zasadę, aby dodać głębię i ruch do swoich zdjęć. Przykładowo, w fotografii krajobrazowej umieszczając horyzont oraz elementy takie jak drzewa czy góry wzdłuż linii diagonalnych, można stworzyć bardziej zrównoważoną i atrakcyjną wizualnie kompozycję. Zastosowanie podziału diagonalnego jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii, które zalecają tworzenie kompozycji opartej na naturalnych liniach prowadzących widza, co zwiększa zaangażowanie odbiorcy oraz poprawia ogólne odczucie estetyczne obrazu.
Wybór siatek I., III. i IV. ukazuje typowe nieporozumienia dotyczące zasad kompozycji w fotografii. Siatka I. przedstawia klasyczny podział na cztery równe części, co może wydawać się atrakcyjne, jednak nie zapewnia dynamiki i kierunku, jakie oferuje zasada podziału diagonalnego. Użycie tej siatki często prowadzi do statycznych kompozycji, które nie angażują wzroku odbiorcy ani nie kierują go w stronę głównych elementów obrazu. Siatka III., z kolei, również nie wprowadza elementów diagonalnych, a jedynie tworzy podział na mniejsze kwadraty, co narusza zasadę, że kluczowe elementy powinny znajdować się wzdłuż linii diagonalnych, które nadają obrazowi ruch i dynamikę. Natomiast siatka IV. ukazuje jedynie poziome i pionowe podziały, co sprawia, że kompozycje bazujące na tej siatce są z reguły mało interesujące i nieprzyciągające wzroku. Te błędne wybory mogą wynikać z niepełnego zrozumienia celów kompozycyjnych, gdzie ważnym aspektem jest nie tylko podział przestrzeni, ale także kierunek, w jakim prowadzone są linie, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanej estetyki i emocji w fotografii.
