Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

W fotografii studyjnej często pojawia się pokusa, żeby sięgać po różne akcesoria, które wyglądają profesjonalnie lub brzmią fachowo, ale nie zawsze dają taki efekt, jakiego się spodziewamy. Wrota, mimo że bywają bardzo przydatne, służą głównie do ograniczania rozprzestrzeniania się światła i kształtowania jego kierunku – dzięki nim można uzyskać bardzo selektywne i twarde oświetlenie z wyraźnymi, ostrymi cieniami, idealne do dramatycznych czy teatralnych efektów. Plaster miodu (często nazywany też gridem) z kolei zawęża wiązkę światła, co pozwala lepiej panować nad tym, żeby światło nie rozlewało się na boki i nie zalewało niepotrzebnych fragmentów kadru – ale też nie daje miękkich przejść, raczej podkreśla kontrasty. Strumienica (snoot) to bardzo specyficzny modyfikator, który umożliwia skierowanie światła w jeden, wąski punkt – dzięki temu uzyskujemy bardzo skupione, twarde światło i ostre cienie. Często początkujący myślą, że każde akcesorium do lampy pozwoli zmiękczyć światło, ale to nie do końca tak działa. Kluczowa jest powierzchnia świecąca – im większa w stosunku do obiektu, tym cień jest bardziej miękki. Parasolki właśnie przez swoje rozmiary i sposób działania odpowiadają za miękkie krawędzie cieni. Z mojego doświadczenia wynika, że często wybór wrót czy plastra miodu wynika z chęci większej kontroli, ale to nie one są odpowiedzialne za zmiękczanie światła – wręcz przeciwnie, podkreślają strukturę i dramaturgię kadru. Warto pamiętać, że podstawy pracy ze światłem zaczynają się od zrozumienia, jak powierzchnia i odległość modyfikatora wpływają na efekt końcowy – parasolka wygrywa tam, gdzie liczy się subtelność i miękkość cieni.