Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Wybierając licencję inną niż CC-BY-NC, można łatwo wpaść w typowe pułapki związane z ochroną praw autorskich w kontekście komercyjnego wykorzystania zdjęć. Licencja CC-BY, mimo że wymaga podania autora, w ogóle nie ogranicza wykorzystania komercyjnego – ktoś może pobrać zdjęcie i użyć go nawet w reklamie czy sprzedaży, byleby tylko wskazał autora. To bardzo często spotykany błąd – wiele osób myśli, że sama konieczność podania nazwiska ogranicza możliwości zarobkowania na cudzej pracy. Niestety tak nie jest. CC-BY-ND również nie daje gwarancji ochrony przed komercyjnym wykorzystaniem – zabrania jedynie tworzenia utworów zależnych (czyli przeróbek, remiksów itp.), ale nie zabrania zarabiania na oryginalnym zdjęciu. Z kolei CC-BY-SA oznacza, że każdy, kto wykorzysta zdjęcie, musi udostępnić je dalej na tych samych warunkach, jednak dalej dopuszcza także użycie komercyjne – co jest często mylące dla osób, które pierwszy raz mają do czynienia z tym systemem licencjonowania. W praktyce, jeżeli ktoś chce zabezpieczyć swoje zdjęcie przed wykorzystywaniem go w celach zarobkowych przez innych, jedyną skuteczną drogą jest wybranie licencji z członem NC, czyli Non-Commercial. To jest taki trochę złoty standard w środowiskach twórczych, bo łączy otwartość z ochroną własnych interesów finansowych. Warto pamiętać, że sama obecność warunku BY (uznanie autorstwa) lub ND (bez utworów zależnych) nie zabezpiecza praw autora w zakresie zarabiania – a to w sumie często kluczowy aspekt w branży fotograficznej czy graficznej. Takie niedopatrzenie w wyborze licencji może potem skutkować nieprzyjemnymi niespodziankami, jak np. odnalezienie swojego zdjęcia na produktach komercyjnych bez jakiejkolwiek rekompensaty. Zdecydowanie lepiej zawsze dokładnie czytać warunki każdej licencji Creative Commons i rozumieć, jak działają praktycznie, nie tylko teoretycznie.