Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu

Wybór rozdzielczości zdjęcia do publikacji drukowanej to częsty temat, który budzi sporo nieporozumień, szczególnie u osób zaczynających przygodę z grafiką czy poligrafią. Często spotykam się z przekonaniem, że rozdzielczości typowe dla wyświetlania na ekranach – takie jak 72 dpi czy 96 dpi – wystarczą także do druku, bo przecież na monitorze wszystko jest ostre i wyraźne. To jednak zupełnie inne technologie. Monitory komputerowe czy smartfony wyświetlają obraz za pomocą pikseli świecących diod, a druk to fizyczne punkty farby nanoszone na papier. Ta różnica powoduje, że do osiągnięcia tej samej ostrości na kartce potrzeba znacznie wyższej gęstości punktów. 72 dpi wywodzi się jeszcze z czasów starych monitorów CRT i dzisiejsze wyświetlacze już dawno mają wyższą rozdzielczość, więc ta wartość jest wręcz historyczna. 96 dpi to trochę nowszy standard, ale dalej nie jest wystarczający do druku – takie pliki będą wyglądały na nieostre i „pikselowate” po wydrukowaniu, zwłaszcza jeśli ktoś lubi oglądać wydruki z bliska. Co do wartości 120 dpi – czasami w budżetowych materiałach czy do próbnych wydruków rzeczywiście się ją stosuje, ale przy profesjonalnych realizacjach, gdzie liczy się jakość, to wciąż za mało. Najczęstszy błąd to mylenie wymagań dla internetu i druku lub poleganie na obróbce komputerowej, żeby „zwiększyć” dpi już po fakcie – to zwykle kończy się stratą jakości, bo po prostu rozciągamy istniejące dane. Standard branżowy, oparty o wieloletnie doświadczenie drukarzy i grafików, to 300 dpi dla zdjęć i obrazów kierowanych do druku. Tylko taka gęstość punktów pozwala zachować ostrość oraz detale, jakie oczekujemy w profesjonalnych publikacjach drukowanych.