Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych

W branży informatycznej i graficznej często panuje spore zamieszanie z odróżnieniem formatów plików – nie jest to takie intuicyjne, jeśli nie miało się okazji pracować z różnymi typami mediów. Pliki AI oraz CDR to formaty stworzone specjalnie do pracy z grafiką wektorową, a nie z dźwiękiem, animacjami czy grafiką rastrową. Często spotykam się z błędnym założeniem, że skoro plik można otworzyć w programie graficznym, to nadaje się do zdjęć lub dowolnych obrazów, jednak to właśnie podział na wektor i rastrowość jest kluczowy. Grafika rastrowa – czyli zdjęcia, malunki, obrazy pochodzące z aparatów cyfrowych – korzysta z takich formatów jak JPG, PNG, TIFF czy PSD. Ich struktura to siatka pikseli, co sprawia, że powiększanie obrazu prowadzi do utraty jakości. Natomiast pliki dźwiękowe to zupełnie inna para kaloszy – obsługują je formaty WAV, MP3 czy FLAC, które przechowują dane audio, a nie grafikę. Jeśli chodzi o animacje i filmy, to tu królują formaty typu MP4, AVI, MOV czy SWF (w przeszłości używany do animacji wektorowych, ale to nie jest to samo). Natomiast AI i CDR nigdy nie były przeznaczone ani do montażu wideo, ani do edycji dźwięku. To typowy błąd, wynikający z braku rozgraniczenia zastosowań różnych typów plików. W praktyce, dostarczenie pliku AI do studia filmowego czy audio nie miałoby sensu – plik nie zawiera zawartości multimedialnej, tylko wektorowe kształty, które można dowolnie modyfikować w programach typu Illustrator czy CorelDRAW. Moim zdaniem warto na początku nauki informatyki i grafiki poświęcić chwilę na poznanie podziału plików – to naprawdę oszczędza mnóstwo nieporozumień w pracy z profesjonalistami.