Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych

Choć na pierwszy rzut oka może się wydawać, że każda z wymienionych technologii nadaje się do przesyłania wideo, to jednak kluczowe jest zrozumienie pojęcia komunikacji bezprzewodowej i tego, jak działają konkretne rozwiązania w praktyce. Sieć WiFi od lat służy do przesyłania dużych ilości danych, w tym obrazu i dźwięku, między urządzeniami mobilnymi a komputerami – wystarczy połączenie w tej samej sieci lokalnej, by korzystać np. z Miracast, Google Cast czy AirPlay. Wi-Fi Direct z kolei pozwala ominąć router i przesyłać obraz oraz pliki bezpośrednio pomiędzy urządzeniami bez żadnych kabli i jest wykorzystywane w wielu nowoczesnych smartfonach oraz laptopach, szczególnie przy szybkim transferze większych plików czy streamingu ekranu. Bluetooth, mimo swojej niskiej przepustowości, jest jedną z technologii stricte bezprzewodowych i choć nie nadaje się do przesyłania wideo w wysokiej jakości w czasie rzeczywistym, to jednak teoretycznie umożliwia transfer materiałów multimedialnych oraz ekranu – ograniczeniem jest raczej czas i jakość, nie sama technologia. Typowym błędem jest założenie, że Ethernet można by użyć do bezprzewodowego przesyłania danych – to standard komunikacji przewodowej, wymagający fizycznego połączenia poprzez kabel sieciowy. W praktyce, smartfony nie są wyposażone w porty Ethernet, a nawet gdyby stosować adaptery, nie spełniają one warunku połączenia bezprzewodowego. Moim zdaniem, takie nieporozumienia wynikają często z braku rozróżnienia na typy sieci i mylenia terminów – Ethernet to zawsze kabel, nawet jeśli czasem pojawiają się pojęcia jak „Ethernet over WiFi”, to wciąż dotyczy to samego protokołu, nie fizycznej warstwy. W branży IT przyjmuje się, że do bezprzewodowego przesyłania wideo wykorzystuje się technologie takie jak WiFi, Bluetooth oraz Wi-Fi Direct – wszystkie one są zgodne ze współczesnymi standardami i praktykami rynkowymi.