Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych

Wybór innego interfejsu niż HDMI bardzo często wynika z tego, że nie wszyscy od razu odróżniają technologie cyfrowe od analogowych oraz nie śledzą, w jaki sposób rozwijały się standardy przesyłu obrazu i dźwięku w elektronice użytkowej. DVI jest interfejsem cyfrowym, ale ma istotne ograniczenia: nie przenosi dźwięku, a tylko obraz, i to nie zawsze o najwyższej rozdzielczości, zwłaszcza w starszych wersjach. Stosowany był głównie w monitorach komputerowych, zanim rozpowszechniło się HDMI. VGA z kolei to już technologia czysto analogowa – przesyła tylko obraz (i to w formie analogowej), a nie dźwięk, przez co zupełnie nie nadaje się do nowoczesnych zastosowań wymagających wysokiej jakości przesyłu sygnału cyfrowego. Co ciekawe, mimo że czasem widuje się przejściówki z VGA na inne standardy, to jakość obrazu mocno na tym cierpi, a dźwięku zwyczajnie się nie dostarczy tym przewodem. DVIX natomiast to w ogóle nie jest żaden interfejs sprzętowy, tylko format kompresji wideo – można to pomylić przez podobieństwo nazwy, ale nie służy on do przesyłania sygnału między urządzeniami, lecz do zapisywania plików wideo. Moim zdaniem często takie błędy biorą się z tego, że nazwy brzmią podobnie lub są kojarzone z technologiami „wizualnymi”, ale tu trzeba rozróżnić między formatami plików a fizycznymi złączami. W praktyce, jeżeli ktoś chce przesyłać zarówno obraz, jak i dźwięk cyfrowy wysokiej jakości między urządzeniami, to jedyną słuszną opcją z tych wymienionych pozostaje HDMI. Warto też zauważyć, że branża AV od lat promuje HDMI jako uniwersalny standard, z uwagi na jego funkcjonalność, łatwość obsługi i kompatybilność z nowoczesnymi rozwiązaniami, czego niestety nie da się powiedzieć o DVI, VGA czy nawet o myląco brzmiącym DVIX.