Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych

Sprawa grafiki rastrowej potrafi czasem zmylić, bo na pierwszy rzut oka wydaje się, że obraz to obraz — a tu jednak technologia ma ogromne znaczenie. Często spotyka się mylne przekonanie, że powiększając grafikę komputerową, nie tracimy na jakości, zwłaszcza jeśli ktoś kojarzy nowoczesne algorytmy skalowania czy filtry upscalingowe. Problem polega na tym, że grafika rastrowa (bitmapowa) jest zbudowana z siatki pikseli o określonej liczbie i rozdzielczości. Każdy piksel to prostokąt, który przy powiększaniu po prostu staje się większy, a komputer musi „dorobić” nowe piksele, zgadując ich kolor na podstawie sąsiednich. Stąd bierze się rozmycie i utrata ostrości – to efekt, którego nie da się całkiem uniknąć nawet z najlepszymi narzędziami do skalowania. Myślę, że tu łatwo pomylić grafikę rastrową z wektorową, bo ta druga faktycznie daje możliwość dowolnego powiększania bez utraty jakości – wszystko opisane jest matematycznie, więc program przelicza na nowo kształty przy każdej zmianie rozmiaru. Jeśli chodzi o kontrast walorowy, to nie ma uniwersalnej reguły, według której kontrast znacząco wzrasta lub maleje przy zmianie rozmiaru grafiki rastrowej. Pomniejszanie może wpłynąć na detale, ale nie jest to aż tak jednoznaczne jak zjawisko utraty jakości przy powiększaniu. W praktyce, jeśli ktoś użyje bitmapy o niskiej rozdzielczości na dużym wydruku czy ekranie, szybko zauważy brak ostrości, a tego nie da się nadrobić żadnym prostym zabiegiem. Myślę, że różne narzędzia graficzne czasem poprawiają wygląd skalowanych obrazów, ale to tylko obejście problemu, a nie jego rozwiązanie. Tak więc, kluczowa właściwość grafiki rastrowej to niestety utrata jakości przy powiększaniu, z czym trzeba się liczyć pracując z bitmapami – to absolutna podstawa w branży graficznej i warto o tym pamiętać na przyszłość.